Het inademen van de schimmel Aspergillus fumigatus is voor gezonde mensen zelden een probleem. Dat is anders bij patiënten die ernstig immuungecompromitteerd zijn, bijvoorbeeld leukemiepatiënten of mensen die een orgaantransplantatie hebben ondergaan. Recent blijken ook mensen die met ernstige influenza op de IC belanden een risicogroep te vormen. De letaliteit die gevonden wordt bij invasieve aspergillose is nog steeds hoog in bepaalde patiëntengroepen. Het succesvol behandelen van patiënten met invasieve aspergillose wordt verder bemoeilijkt door toenemende resistentie tegen azolen. Resistentie ontstaat in het milieu en patiënten ademen resistente sporen in. Surveillance onderzoek in vijf academische centra in Nederland leert dat het percentage resistente Aspergillus lijkt toe te nemen, van gemiddeld 7,6 procent in 2013 naar 14,7 procent in 2017.

Door deze resistentie, geneesmiddelinteracties en onderliggende gastheerfactoren neemt de complexiteit van de behandeling van schimmelinfecties, en daarmee ook de letaliteit, nog verder toe. Het is belangrijk om hiermee rekening te houden bij het opstellen van een behandelplan.

Deze nascholing behandelt de volgende onderwerpen:
·         Belang kennen lokale epidemiologie van invasieve schimmelinfecties (per afdeling)
·         Diagnose invasieve aspergillose en gevoeligheid van A. fumigatus voor diverse antifungale middelen
·         Mechanismen van azolen resistentie
·         Screening en detectie van resistentie

o   CYP51 resistentie PCR
·         Risicoprofielen (menginfecties)
·         Rol azolen als profylaxe, primaire therapie en refractaire therapie bij toenemende azolen resistentie
·         Aanbevelingen SWAB Richtlijn