-Inzicht verkrijgen in de verschillende functies van verantwoording afleggen en hoe dit kan bijdragen aan leren en verbeteren in de zorg

-Het vertalen van deze inzichten naar concrete voorstellen voor suicide-evaluatie in de klinische praktijk. 

Hoe willen we suicides evalueren? 

Dagelijks sterven in Nederland gemiddeld 5 mensen aan suicide, van wie 40 % op het moment van suicide in behandeling is bij de GGZ. Suicides hebben een enorme impact, op nabestaanden en op zorgprofessionals. Na een suicide zijn tal van vragen die een antwoord verlangen. Waarom, en waarom nu? Was dit te voorkomen geweest? Wat hadden we anders kunnen doen? 

In de landelijke agenda suicidepreventie 2021-2025 worden doelstellingen geformuleerd om het aantal suicides terug te dringen. De eerste doelstelling betreft het durven en leren praten over suicide. Contact maken over suicidaliteit en het doorbreken van het taboe en de mythes die om dit onderwerp hangen, is een belangrijke eerste stap in het landelijke suicidepreventiebeleid. Maar hoe zit het met het durven en leren praten ná een geslaagde suicidepoging? 

Suicide-evaluaties vormen een belangrijk onderdeel van het leren en verbeteren in suicidepreventiebeleid. Maar wat is een goede manier van evalueren? De praktijk leert dat suicide-evaluaties in de GGZ vaak gestalte krijgen als een vorm van toetsing van het gevoerde beleid. Was de geleverde zorg conform de standaarden? Zijn de richtlijnen gevolgd, en zo niet, waarom niet? Alhoewel dit belangrijke vragen kunnen zijn, leert de praktijk ook dat het proces van leren en verbeteren juist in het gedrang kan komen wanneer zorgprofessionals zich op deze manier moeten verantwoorden voor het gevoerde beleid. 

In het rapport ‘Blijk van Vertrouwen’ (2019) pleit de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving voor een manier van verantwoording afleggen in de zorg die primair als doel heeft om het proces van leren en verbeteren te bevorderen. Een belangrijk onderdeel hiervan is dat het proces van verantwoorden meer ‘van binnen naar buiten’ georganiseerd wordt: zorgprofessionals en -organisaties nemen zelf het initiatief om vorm te geven aan een manier van evalueren die hen helpt om de zorg te verbeteren, in plaats van het volgen van extern opgelegde toetsingskaders van toezichthouders. 

Tijdens deze refereerbijeenkomst zullen we de vraag oppakken hoe wij binnen de Dimence Groep suicides willen evalueren. Na een inleidende schets van het RVS rapport en de laatste ontwikkelingen in suicidepreventiebeleid vanuit SUPRANET, zullen we een aantal concrete voorstellen bediscussiëren hoe we suïcides kunnen evalueren op een manier die helpt om de zorg te verbeteren en aansluit bij de behoeften van zorgprofessionals en nabestaanden.