Het schoudergewricht is enorm vatbaar voor instabiliteit en dislocaties, voornamelijk bij patiënten die lijden aan aandoeningen die gekenmerkt worden door veralgemeende hypermobiliteit, zoals het hypermobiele Ehlers-Danlos syndroom (hEDS) of de Hypermobiliteit Spectrum Stoornis (HSD). Schouderdislocaties komen vaak voor bij hEDS, en treden op tijdens alledaagse bewegingen of zelfs spontaan. Als gevolg is de schouderfunctie van hEDS/HSD-patiënten grotendeels verstoord en ervaart het merendeel van de hEDS/HSD-patiënten schouderpijn. De functionaliteit van de schouder heeft een beduidende invloed op de gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven van hEDS/HSD-patiënten. Om het inzicht in deze problematiek te verhogen, werd in dit doctoraat het biomechanisch gedrag van de hEDS/HSD schouder bestudeerd, waarbij specifiek gekeken werd of de schouderspieren onvoldoende worden geactiveerd en of de schouderkinematica van hEDS/HSD-patiënten is veranderd. Aangezien kinesitherapie een centrale rol speelt in de behandeling van gewrichtsinstabiliteit bij deze patiënten, werd ook de invloed en waarde van oefentherapie onderzocht.

In deze lezing geef ik een korte uiteenzetting over mijn doctoraat, dat als hoofddoel stelde om het biomechanische gedrag van de onstabiele schouder te ontrafelen en om richting te geven voor een wetenschappelijk gebaseerde behandeling van multidirectionele schouderinstabiliteit bij hEDS/HSD-patiënten. Deze lezing zal de kinesitherapeut een aantal praktische richtlijnen aanbieden die direct toepasbaar zijn in de klinische praktijk.

Leerdoelen

• Inzicht vergaren in het biomechanisch gedrag (EMG spieractiviteit, scapulaire kinematica, glenohumerale translaties) van de instabiele schouder bij patiënten met veralgemeende hypermobiliteit.
• Inzicht vergaren in wetenschappelijk gebaseerde oefeningen voor schouderinstabiliteit in de hypermobiele populatie (inclusief tips rond thuis-oefentherapie)