OMSCHRIJVING:

Tijdens deze lezing zal worden ingegaan op de bijzonderheden van het klinisch redeneerproces bij patiënten met een FS op basis van de belangrijkste recente wetenschappelijke ontwikkelingen. Met behulp van de duidelijke definitie uit de SNN-richtlijn en patroonherkenning kan onderscheid worden gemaakt tussen de talloze andere vormen van ‘stijve’ schouders (zoals omartrose en de postoperatieve stijve schouder). Sommige interventies - zoals het gecentreerd en geleid actief concentrisch en excentrisch bewegen van de schouder met – onder andere - de ‘Combined Reductiontest’ in rug- en zijligging en het mobiliseren/manipuleren van de cervicothoracale wervelkolom -  zullen op video worden getoond. De nadruk ligt echter op het sturen en begeleiden van het actieve oefenen thuis. De mate van weefselreactiviteit (laag, matig en hoog) en de psychosociale context  (richtlijnprofiel I, II of III) zijn bepalend voor de keuze en dosering van uw interventies. Het ‘use it or loose it’- principe van - in dit geval – al het ‘gezonde’ bindweefsel – is leidend bij de therapiekeuze in dit stadium. Er gaat dus veel aandacht naar het ‘gezonde’ bindweefsel rondom het geïnflammeerde synoviale en langzaam steeds meer contracte fibreuze glenohumerale kapsel. De therapeut dient rekening te houden met de aanwezigheid van myofibroblasten in de hoog reactieve fase. In de laag reactieve fase neemt de frequentie en intensiteit van het oefenen en het bewegen richting eindstanden sterk toe waarmee de matrixmetallo-proteïnase-werking (enzymatische ‘verweking’ van het contracte collagene bindweefsel) wordt gestimuleerd. Op het juiste moment mobiliseren en/of manipuleren van de cervicothoracale en hoge rib-wervelverbindingen kan een goede bijdrage leveren aan het verloop. Net als het gebruik van metaforen bij het uitleggen en het managen van de contextuele factoren waarmee onnodige negatieve stress kan worden voorkomen. Een steeds belangrijker factor in het ontstaan en onderhouden van de FS. In de laatste laag reactieve ‘thawing fase’ ziet u de patiënt steeds minder vaak en wordt er thuis des te vaker geoefend met ondersteuning van ‘huiswerkfilmpjes’ (E-Health). De therapeutische begeleiding wordt beëindigd met (een) evaluatiemoment(en) op langere termijn om de patiënt te stimuleren zijn volledige mobiliteit van de schoudergordel te herwinnen.

LEERDOELEN

Na deze lezing kan de cursist op basis van het meest recente en wetenschappelijk beste bewijs:

• het patroon van de FS herkennen en de FS beter onderscheiden van een 5-tal andere ‘stijve’ schouders (differentiaaldiagnostiek)
• antwoord geven op de vraag waarom het niet eenvoudig is voor fysiotherapeuten en huisartsen om vanaf het prille begin van de FS (binnen 3 maanden) de diagnose FS te stellen.
• de patiënt met een FS indelen in het juiste richtlijnprofiel en beoordelen of er sprake is van lage, matige dan wel hoge reactiviteit
• de voorgestelde behandelinterventies toepassen bij de 3 verschillende richtlijnprofielen en bijbehorende mate van reactiviteit
• de dosering (frequentie en intensiteit) ervan op de gepaste wijze evalueren (onder andere met de ‘24 uur regel’)
• de patiënt met een FS en zijn omgeving in een vroeg en hoog reactief stadium geruststellen, uitleggen wat er aan de hand is / hoe lang het gaat duren / dat er (nog) geen bekende oorzaak is / wat er aan gedaan kan worden / wat de consequenties zijn.. en daarmee het pijnniveau significant verlagen
• de patiënt met een FS optimaal klinimetrisch begeleiden (met responsieve meetinstrumenten) gedurende het lange traject van 1 tot zelfs 2 jaar…en daarmee ongewenste frustratie voorkomen