Bij veel kinderen met dissociatieve stoornissen is er sprake van intergenerationeel misbruik en de ouders van het kind zijn (mede)pleger of hebben hen niet beschermd.
Dat misbruik kan binnen familieverband gebeuren, of georganiseerde vorm aannemen. Opgroeien in die omstandigheden vergroot het risico op het ontwikkelen van een dissociatieve stoornis.
De eerste stap is zorg voor de veiligheid van deze kinderen, en daarna komt er ruimte voor verwerking van de traumatische gebeurtenissen. Een barrière die behandelaren daarbij tegen kunnen komen is de sterke loyaliteit van het kind aan zijn ouders. De belangrijkste reden dat er deling in de persoonlijkheid ontstaat is niet zozeer om al die nare gebeurtenissen te vergeten, maar vooral om de positieve gevoelens en verlangens die het kind heeft aan de ouder in stand te kunnen houden.

Maar er zijn ook kinderen die heel afwijzend zijn naar één of beide ouders. Bij hen is het een valkuil daarin mee te gaan, want ook bij hen is de deling ontstaan vanuit die positieve verbinding en verlangens.
In dit symposium staat centraal hoe behandelaren en verzorgers hiermee kunnen werken, wat het noodzakelijk maakt de achtergrond van die loyaliteit goed te begrijpen. Het kind is niet gebaat en niet geholpen bij onze veroordeling of afschuw van zijn ouder(s), want daarmee moet het kind deze verwarde positieve gevoelens en verlangens nog verder wegmaken en dat houdt de deling in stand. Alleen als die positieve gevoelens er ook mogen zijn, ze accepteren dat ze die hebben, en dat dat niet raar is, dan kunnen ze die integreren.

Voor het kind is uitleg over waarom de ouder die dingen heeft gedaan een belangrijke uitweg uit het dilemma: ik ben slecht of zij zijn slecht. Zij hebben slechte dingen gedaan, maar zijn niet alleen maar slecht. Maar kunnen wij dat als
behandelaars wel verdragen? Dat deze kinderen positieve gevoelens hebben t.o.v. hun ouders die soms monsterlijke dingen gedaan hebben en wellicht nog doen. Om deze kinderen te kunnen helpen integreren moeten wij een meerzijdig partijdig perspectief kunnen bewaken. Kennis over plegers en niet beschermende ouders kan ook ons hierbij helpen.

Dit symposium rond kinderen en dissociatieve problematiek gaat dan ook over dissociatieve splitsing in de hechting bij misbruikte kinderen en systemisch werken.  Een heel lastig thema en een thema dat bij iedereen het nodige oproept, zeker als je als therapeut geconfronteerd wordt met de pijn die deze kinderen is aangedaan. 

Ook zal, zoals steeds bij de symposia van het Kenniscentrum TGG (Transgenerationeel Georganiseerd Geweld) voorheen Alternatief Beraad, aandacht worden besteed aan één van de ernstigste vormen van misbruik en geweld: geritualiseerd misbruik.