Als systeemtherapeut of systeemtherapeutisch werker heb je te maken met DSM-5 diagnoses en hun invloed op cliënten en naasten. Een dergelijke diagnose kan het lastig maken om systemisch te werken, er is immers vaak een gespannen verhouding tussen die twee. De diagnose wordt als label ervaren terwijl narratieve, dialogische, oplossingsgerichte perspectieven juist veel aandacht besteden aan krachten en mogelijkheden, aan zinvolle betekenisgeving, rijkere verhalen en externaliserende conversaties.

In de lezing en hun dialoog lichten Bruno Hillewaere en Sofie Michels toe hoe concepten uit narratieve en dialogische perspectieven het beste hand in hand kunnen gaan met een goede diagnostische kennis en expertise. Om zo mensen – cliënten en hulpverleners – te verbinden en in contact te brengen met hun beperkingen en mogelijkheden, met hun kwetsbaarheid én kracht. Zo kan er passende hoop ontstaan: hoop die recht doet aan de kwetsbaarheid én aan de mogelijkheden en krachten.