Patiënten met ernstige (EPA) persoonlijkheidsproblematiek zijn vaak chronisch suïcidaal. Hun ontwikkelingsgeschiedenis kent bijna altijd ‘childhood adversity’ (O’Connor), met name emotionele verwaarlozing, vormen van misbruik, en gewelddadigheid in partnerrelaties. Deze ervaringen hebben hun vertrouwen in de toekomst, zichzelf en de ander vernietigd; ze zijn een belangrijke bron van suïcidaliteit.
Hun suïcidale intentie is gelaagd, met niet zelden een hoge doodsintentie. De GGZ spreekt deze patiënten vaak aan op ‘eigen regie’, ‘autonomie’, terwijl ze noodzakelijke voorwaarden daartoe missen. Door hun grote wantrouwen, en ‘hechtingsontmoedigend’ gedrag, te beperkte opvatting van autonomie, komt behandeling vaak moeizaam of niet van de grond.
In deze webinar komt een aantal belangrijke uitgangspunten voor de bejegening van deze patiënten aan bod: fundamentele acceptatie van de mogelijkheid van suïcide, focus op het hier en nu van de behandelrelatie, epistemisch wantrouwen, aandacht voor (tegen-)overdrachts processen, transparantie, commitment, authenticiteit in een professioneel kader.
Doelen:
Het Kenniscentrum Persoonlijkheidsstoornissen bevordert onderzoek naar, onderwijs over en praktijkinnovatie van de zorg voor mensen met een persoonlijkheidsstoornis.