Omschrijving

Veel patiënten in de GGz missen de beleving van het eigen lichaam: het beeld, de ervaring en de emotionele betekenis. Zij hebben geen flauw idee wat hun lichaam hen vertelt, ze voelen niets of worden juist geplaagd door pijn waar de huisarts geen verklaring voor kan vinden. Ze ervaren hun lichaam als bron van zonde, lijden onder de lichamelijke verschijnselen van depressie of beleven hun lichaam als vijand door traumatische herinneringen. Deze vervreemding wordt groter door de tendens in de huidige maatschappij om het lichaam te laten verdwijnen en te zien als een losstaand, maakbaar omhulsel.

Maar zonder besef van het lichaam weten we niet wat onze voorkeuren zijn, waarvoor we vrezen, wie we zijn of wat we willen. Het lichaam is onverbrekelijk verbonden met onszelf en is een kennisbron over wat ons ten diepste beweegt. Het niet kunnen herkennen of benoemen van sensaties en gevoelens met alle lichamelijke reacties die daarop volgen staat dan ook een succesvolle behandeling in de weg. Maar hoe “lees” je de patiënt? Hoe zie je het mentaliserend vermogen verdwijnen als de spanning te veel wordt? Wanneer gebruik je wat je in het eigen lijf ervaart als de patiënt dit zelf niet kan voelen?

Leerdoel

Het doel van dit symposium is de deelnemers inzicht te geven over hoe ze het lichaam kunnen zien en hoe het lichaam te vertalen is, zodat ze middels recente behandelvormen patiënten kunnen helpen deze kloof te dichten. Zij zijn bekend met de toepassingsmogelijkheden bij enkele relevante patiëntengroepen in verschillende levensfasen.