Nascholing met (fysieke) bijeenkomst(en)/ accreditatie per bijeenkomst

Verdiepende masterclass

Persoonlijkheidsstoornissen bij 65-plussers zijn een feit en komen voor in alle lagen van de bevolking.
Binnen de GGZ en VVT liggen de prevalentiecijfers zelfs tussen de 25% en 50%. De impact van
deze chronische en complexe psychische aandoening is dus enorm. Te meer omdat we weten dat
persoonlijkheidspathologie interfereert met zowel psychische als somatische problematiek. Niet alleen
beperkte ‘compliance’ en tegenoverdracht bij deze ouderen spelen hier een belangrijke rol. Ook de
metaalmoeheid van het steunsysteem van mantelzorgers en professionals draagt ertoe bij dat deze
groep ouderen het liefst wordt vermeden.

Maar er gloort ook hoop aan de horizon. Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat ouderen evenveel
profiteren van psychotherapie vergeleken met jongere volwassenen, maar dat op onderdelen de
behandeling aangepast dient te worden op de leef- en belevingswereld van ouderen. Ook krijgt
onderzoek naar mediatietherapie gericht op persoonlijkheidsstoornissen steeds meer aandacht en
staan farmacotherapie evenals polyfarmacie op de wetenschappelijke agenda.
Dit neemt niet weg dat de klinische praktijk nog steeds weerbarstig is. Hoe herken ik persoonlijkheidspathologie
wanneer er sprake is van ernstige multi-morbiditeit van cognitieve, psychische en
somatische stoornissen? Hoe nu gestandaardiseerd persoonlijkheidsstoornissen in kaart te brengen?
Wat zijn gerichte behandelcriteria voor persoonlijkheidsveranderende, klachtgerichte of steunendstructurerende
behandelvormen? Welke vorm van mediatietherapie sluit goed aan op deze doelgroep?
Op deze vragen wordt mede aan de hand van casuïstiek uitvoerig ingegaan.