Tot ver in de vorige eeuw gold ook bij ons ‘doctor nows best’. Door een toenemende aandacht voor autonomie en individualiteit is daar verandering in gekomen. Dit heeft veel positieve verbeteringen gebracht in de geneeskunde. De persoonlijke afwegingen van de patiënt worden nu duidelijk meegenomen in de medische besluitvorming. Deze toegenomen aandacht voor autonomie en individualiteit is niet uniek voor de geneeskunde maar een brede maatschappelijke ontwikkeling.
Naast de positieve kanten worden we in ons werk soms ook geconfronteerd met wat keerzijde is van deze ontwikkelingen. We krijgen vaker te maken met wens-geneeskunde. We worden geconfronteerd met diverse vormen van agressie. En daarnaast krijgen steeds duidelijker te zien hoe wijdverbreid de eenzaamheid is, in alle lagen van de bevolking. Als geneeskunde student of arts staan we natuurlijk met beide benen in diezelfde maatschappij. Wellicht beïnvloedt dit ook de manier waarop wij met onze patiënten en collega’s omgaan en leveren we zelf onze bijdrage aan deze ontwikkelingen.
Tijdens deze conferentie willen we graag reflecteren op autonomie en individualisme. Daarbij extra aandacht voor de spanningen die het kan opleveren. Kunnen we van daaruit mogelijk een antwoord vinden op deze schaduwkanten, zonder daarbij de mooie kanten van autonomie te verliezen? Middels lezingen en workshops zullen deze vragen verkend worden, zowel vanuit filosofisch-theologisch gezichtspunt als vanuit de directe ervaring van patiënten en professionals.
Algemene leerdoelen: