Thema
Schokbrekers in de communicatie bij de markering in de palliatieve fase,w aarin de patient als partner wordt beschouwd, bespreken van hoop en vrees, het ontwikkelen van een passende taal voor spreken over het levenseinde.
InhoudIn de palliatieve fase moeten patiënten en hun naasten leren leven met het perspectief op hun naderende dood. Het is leven met hoop en vrees: hoop dat de lichamelijke klachten beheersbaar blijven en zij nog kunnen toekomen aan wat belangrijk is voor hen, vrees voor de tijd, die gaat komen, waarin de ziekte de patiënt verder zal ondermijnen en deze uiteindelijk eraan zal overlijden. Het evenwicht dat mensen hebben gevonden in deze situatie kan gemakkelijk worden ontregeld. Patiënten en hun familie kunnen angstig, machteloos, boos of somber worden of juist actief de strijd willen aangaan, ook als de kansen daarin niet meer reëel zijn. Er kunnen onderlinge spanningen ontstaan in familierelaties of conflicten in relatie met de behandelaars.
De laatste jaren is er veel aandacht voor advanced care planning: het zodanig bespreken van de laatste levensfase dat patiënten en hun naasten deze aan kunnen en zich daarop kunnen voorbereiden. Om dit gesprek te kunnen voeren, is het van belang de heftige emoties die kunnen spelen te herkennen en daarop adequaat te kunnen inspelen.
Huisartsen begeleiden patiënten en hun naasten in dit krachtenveld van hoop en vrees. In deze workshop leert u 4 communicatieve handvatten, ‘schokbrekers’, die kunnen helpen in gesprekken met patiënten en hun naasten over de laatste levensfase. De schokbrekers worden interactief en in samenspraak met de deelnemers besproken en geïllustreerd in korte vignetten, die worden uitgespeeld door een professionele acteur.
instellingsaccreditatie 06