In gezinnen of relaties waarin sprake is van huiselijk geweld speelt traumatisering en onveilige hechting bij één of beide partners en de kinderen vaak een rol, zowel bij het ontstaan van geweld, als het in stand houden ervan. Als kinderen veel geweld meemaken, dan kan dat ertoe leiden dat zij zelf ook geweld gaan gebruiken naar anderen of op school. 

Woede en boosheid zijn normale reacties op trauma, net als machteloosheid en angst. Maar voor professionals is woede vaak lastiger te begrijpen of mee om te gaan en het roept angst, veroordeling of walging op. Contact verbreken met de agressieve ouder of partner lijkt dan een oplossing. Soms wordt de (meest) gewelddadige ouder een huisverbod opgelegd of is er lange tijd geen contact tussen de vertrokken ouder en het kind als de ouders uit elkaar gaan. Maar de gezinsleden blijven emotioneel met elkaar verbonden. Partners blijven zich tot elkaar aangetrokken voelen, of de ene ouder stalkt de andere ouder, en het kind wil graag zijn ouder zien. 

In deze webinar gaan we in op hoe we woede en boosheid kunnen begrijpen als reactie op trauma en met name traumatriggers binnen de relatie en het gezin. Zorgdragen voor directe veiligheid is de eerste stap, maar als dat gelukt is, kan aandacht voor de traumatisering van partners en kinderen een belangrijke bijdrage leveren aan stabiele veiligheid door het verminderen van risicofactoren en aan herstel van verbondenheid. Zowel de posities van de partners als die van de kinderen worden belicht en we gaan in op vragen zoals:

Hoe kan je iemand met veel woede in zich het beste benaderen?

Hoe kan een gewelddadige partner minder agressief worden?

Hoe beperk je de schade voor het kind?

Hoe kan het ontstaan en aanhouden van geweld vanuit traumaperspectief begrepen worden?

Welke rol kan trauma hebben bij het instant houden van geweld. 

Waarom blijft iemand bij een gewelddadige partner of gaat iemand steeds weer terug?

Waarom gaat het van generatie op generatie door en hoe doorbreek je dat?

Wat betekent traumatisering bij de ouders of het kind voor mijn aanpak?

Welke bijdrage kan traumatherapie zoals EMDR, naast veiligheidsinterventies, leveren aan herstel van veiligheid en verbondenheid?