De deelnemers kennen na de cursus:

1. de belangrijkste klinisch toepasbare neurowetenschappelijke concepten inclusief hemisfeerspecialisatie.
2. de belangrijkste neuro-anatomische termen en structuren (ligging en functie) in relatie tot initiatie en aansturing van motoriek en andere relevante neurologische en neuropsychologische functies. 
3. de neurologische en belangrijkste neuropsychologische gevolgen na hersenbeschadiging (motorische/sensorische en cognitieve veranderingen).
4. diagnostische instrumenten die gebruikt worden door verschillende disciplines om het fysiek en cognitief functioneren te objectiveren.
5. de mogelijkheden en aandachtsgebieden van andere disciplines in de neurorevalidatie.
6. de toepassingsmogelijkheden van de empirische cyclus als model ter ondersteuning van het klinisch rederneren bij het analyseren van problemen in de motoriek/het handelen na hersenbeschadiging.
7. de meest voorkomende veranderingen in gedrag na hersenbeschadiging.
8. de toepassingsmogelijkheden van de aangereikte gedragsmodellen om probleemgedrag na hersenbeschadiging systematisch te analyseren en te begrijpen.
9. Theorieën over plasticiteit en herstelmechanismen na hersenbeschadiging
10. Mogelijk te gebruiken leerstrategieën.
11. Mogelijk in te zetten leerstrategieën in de behandeling

De deelnemers kunnen na de cursus:

1. (algemeen doel) een zinvolle bijdrage leveren in de begeleiding en diagnostiek als lid van een multi- c.q. interdisciplinair team in de neurorevalidatie.
2. (algemeen doel) inter- en intracollegiaal communiceren met behulp van professionele terminologie.
3. patiëntgegevens vanuit medisch specialistische en intercollegiale overdrachten over de aard en lokalisatie van de hersenbeschadiging interpreteren en vertalen naar te verwachte neurologische en neuropsychologische problemen en het verloop van het functioneren.
4. klinimetrische patiëntgegevens vanuit intercollegiale overdrachten interpreteren en vertalen naar het niveau van functioneren in de dagelijkse praktijk.
5. in de (hetero)anamnese specifieke kenmerken uitvragen die samenhangen met fysieke en cognitieve gevolgen van hersenbeschadiging
6. uitingen van neurologische en neuropsychologische stoornissen in het bewegen/dagelijks handelen herkennen en meenemen in de keuze van diagnostiek en analyse.
7. het functioneren van de patiënt observeren en beschrijven op functie (stoornis), activiteits-(beperking-) en participatie-(handicap-)niveau, en de relaties tussen deze niveaus doorzien.
8. de aanbevolen en optionele diagnostische meetinstrumenten afnemen en interpreteren in relatie tot het dagelijks functioneren, evaluatie en prognostiek.
9. met behulp van de empirische cyclus door middel van klinisch rederneren (bij een casus uit eigen praktijk) het verband leggen tussen de hulpvraag/het probleem van de patiënt en de geobjectiveerde fysieke en cognitieve stoornissen (formuleren van een verklaringshypothese en verbanden leggen met de hiermee samenhangende behandeling).
10. een juiste inschatting maken wanneer andere disciplines moeten worden ingezet bij de diagnostiek en behandeling van patiënten met hersenbeschadiging.
11. aan de hand van klinisch rederneren een op het individu gerichte behandelplan uitwerken.
12. De besproken leerstrategieën toepassen in eigen praktijk bij mensen met hersenbeschadiging.