Focus van de vierdaagse cursus  ligt op het leren denken in brede kaders en tussenmenselijke beïnvloedingsprocessen in plaats van het denken in persoonseigenschappen.  Cursisten leren om radicaal  positie in te nemen in een spanningsveld en om met een stevig kompas te werken door systeemtheoretische ordeningen en hypothesen te leren maken bij deze heikele problematiek.         Er wordt een theoretisch samenhangend kader geboden (naast andere bestaande denkkaders) als een raster om waarnemingen en observaties  te ordenen, om probleeminschattingen te maken en om therapeutische interventies op te baseren. Er wordt geleerd te werken met bevindingen uit wetenschappelijk onderzoek.                                                                                                      

Cursisten leren omgaan  met de zuigkracht van helse spiralen en de complexiteit van triadische effecten. Ze leren werken met veelzijdige inleving, hoge druk en  emotionele blokkades. Het doel is om de strijd minstens niet te versterken maar  te situeren en af te bakenen, door een constructieve realiteit met mogelijkheden en toekomst neer te zetten naast een destructieve realiteit. Rigide communicatieve patronen van persoonlijke beschuldigingen en partijdigheid hangen samen met een tunnelzicht of kijkversmalling.  Door het vizier te verbreden, gedrag in een context te zien en complexiteit van meervoudige perspectieven en meerstemmigheid toe te laten, wordt het crisiskarakter ontmijnd.                                                                                                                                        

De cursus leert om de creativiteit van het eigen handelen als begeleider of therapeut te vergroten en biedt concrete handvatten  voor het leren werken met verschillende cliëntsettingen : met ouders samen, met een ouder apart, met ouder en kind samen  en individuele gesprekken  met kinderen en jongeren.  De cursus biedt ankers en sporen om blijvende ziekmakende afhankelijkheid tussen ex partners te doorbreken en individuele autonomie en verantwoordelijkheid te bevorderen op zo’n manier dat ouders en kinderen zelfstandig verder kunnen.