RadarVertige biedt al 30 jaar training in het omgaan met emotioneel en agressief gedrag. Onderzoek toont aan dat vrouwen en mannen echter op verschillende manieren leren en vaardigheden toepassen. Daarom doet RadarVertige al enige tijd onderzoek over de genderbias van trainingen in het sociaal domein, met name de agressietrainingen. In samenwerking met onze collega, afgestudeerd aan de UvA in sociologie, gender and sexuality studies, hebben we recent literatuuronderzoek gedaan, publiceerden we artikelen en ontwikkelden genderspecifieke trainingen over omgaan met emotioneel, grensoverschrijdend en agressief gedrag.

Is het volgende herkenbaar of vind je dit interessant? 

• Vrouwen zijn over het algemeen beter in verbindingen aangaan, omdat hun brein hoewel kleiner meer verbindingen heeft en omdat ze dit van jongs af aan geleerd hebben. Mannen zijn meer gefocust op een taak en kunnen makkelijker begrenzen (‘Stop, ik wil niet dat je dit doet.’).   
• Bij agressie reageren mannen doorgaans heftiger, doordat hun cortisolgehalte stijgt. Dat komt omdat oestrogeen de stressreactie verlaagt, vooral in de vruchtbare tijd van de cyclus. Mannen kunnen daarom makkelijker een grens stellen.
• Meisjes en vrouwen verwerken stress voornamelijk door erover te praten, wat leidt tot het risico van rumineren (‘blijven praten over’), waardoor de kans op angst en depressie ook groter is.
• Mannen verwerken stress juist externaliserend: naar buiten gericht. Mannen zijn er daarna ‘klaar mee’, maar hebben tegelijk een verhoogde kans op agressiestoornissen, antisociaal gedrag of middelenmisbruik.  
• Mannen zoeken de schuld bij anderen, terwijl vrouwen juist de schuld bij zichzelf blijven zoeken.

Leerdoelen van deze training:

Deelnemers

1. Weten wat genderspecifieke invloeden inhouden en zijn zich bewust van de eigen genderspecifieke invloed bij het omgaan met emotioneel, grensoverschrijdend en agressief gedrag.
2. Weten wat hun kwaliteiten zijn bij het omgaan met emotioneel, grensoverschrijdend en agressief gedrag en kunnen deze bewust inzetten. Eigen kracht en kwaliteiten worden gezien als vertrekpunt bij het interveniëren.
3. (H)erkennen eigen spanning en snappen de genderspecifieke reactie van het lijf, zowel op de korte als de lange termijn.
4. Kunnen eigen spanning beïnvloeden, op een manier die aansluit bij de specifieke persoon.
5. Zijn zich bewust van de functie van intuïtie.
6. Zijn in staat gedrag van de ander te herkennen en kunnen deze indelen volgens de professionele norm. Hierbij zijn deelnemers zich bewust van genderspecifieke verschillen.
7. Vergroten het zelfvertrouwen als het gaat om interveniëren bij emotioneel, grensoverschrijdend en agressief gedrag. Deelnemers doen op een positieve manier ervaring hiermee op, zodat de kans dat dit toegepast wordt in de werkpraktijk maximaal is.
8. Kunnen conform de professionele norm interveniëren bij zowel emotioneel, grensoverschrijdend als agressief gedrag op een gender sensitieve manier.
9. Erkennen de eigen behoeften van opvang, nazorg en verwerking van agressie-incidenten tijdens het werk.
10. Kunnen faciliteren in eigen en andermans veiligheid inzake grensoverschrijdend gedrag.