“Er lijkt spanning te bestaan tussen de termen “mannen” en “mannelijkheid”. Is mannelijkheid een inwisselbaar, cultureel construct, of zijn alle mannen verbonden door een gemeenschappelijke zelf- en emotieregulatie, met een stevige psycho-biologische basis en een specifieke overeenkomstige kracht en kwetsbaarheid?

Mannen bestaan in oneindig veel variëteiten, maar wanneer mannen in de problemen komen, neigen ze, ongeacht de aanleiding, stuk voor stuk tot dezelfde stereotype, defensieve en vaak (zelf)destructieve mechanismen gericht op emotioneel isolement.

Hoe kun je als hulpverlener, dankzij meer inzicht in dit ‘taaie’ mechanisme beter contact, aansluiting en hulp leren bieden aan mannelijke cliënten? “.