De cardioloog, vaatchirurg en vasculair-internist werken dagelijks nauw samen om de beste zorg te leveren aan de (zeer) hoog risicopatiënt. Toch heeft ieder specialisme eigen richtlijnen en moeten we die zien samen te voegen in het zorgproces. Bovendien blijkt het vaak lastig om (zeer) hoog risicopatiënten te identificeren. Wie zijn onze hoog risicopatiënten, waar moeten we opletten?    

De eerder verschenen richtlijn Cardiovasculair Risicomanagement uit 2019 biedt handvatten voor de behandeling van patiënten belast met atherosclerotisch vaatlijden door risicoclassificatie, streefwaarden en medicamenteuze stappen. De multidisciplinaire dimensie van de richtlijn toont aan dat samenwerking nodig is op het gebied van de vasculair belaste patiënt. Maar welke handvatten bieden internationale richtlijnen zoals die van de ESC of nieuwe studies?

De gemaakte afspraken maakt niet dat de richtlijn Cardiovasculair Risicomanagement een vorm van kookboekgeneeskunde is, de gemiddelde patiënt wordt ermee bediend. Maar hoe zit het met de zeer hoog risicopatiënt? Een kritische blik, goede samenwerking en afstemming tussen de verschillende specialismen zorgt ervoor dat we bijzondere pathologie niet over het hoofd zien. Pathologie waarvoor we het andere specialisme nodig hebben.

In de cursus “Opgelet: (zeer) hoog risico” nemen we u mee naar multidisciplinaire casuïstiek waarin een cardioloog, vaatchirurg en vasculair-internist elkaar moeten vinden. Welke opties zijn er om het medicamenteuze beleid met betrekking tot antitrombotica lipiden en cardiovasculair risicomanagement en hoe gaan we om met het perioperatieve aspect van medicatie toepassing? Tijdens deze interactieve cursus (workshop) zult u samen met een deskundig panel aan de slag gaan met deze vragen toegepast op multidisciplinaire casuïstiek.