Mensen met ernstige psychische aandoeningen (EPA) vallen haast per definitie buiten de ‘groep’.

Dit gebrek aan verbinding is uitermate pijnlijk voor deze patiënten met complexe problematiek. Maar het staat ook een succesvolle behandeling in de weg, alle energie en wil van de patiënt, diens omgeving én de behandelaar ten spijt. Niettemin zal de therapeut willen zoeken naar een uitweg.

De kerngedachte van de oplossing is het maken van een shift van ‘genezen’ naar resocialiseren. Volledig herstel is hierbij niet per se het behandeldoel, maar de participatie van de patiënt in de samenleving met een gevoel van voldoening en zingeving als resultaat. Het is de kunst om de juiste woorden – de taal – te vinden, passende interventies te beheersen en een omgeving te realiseren waarin dit gefaciliteerd wordt. Herstel van hechting staat daarbij voorop, wat van de behandelaar wel specifieke vaardigheden vereist om adequate interacties aan te gaan. Hierbij is te allen tijde persoonlijk contact cruciaal.

Leerdoel

De nascholing heeft als doel de deelnemers vertrouwd te maken met nieuwe therapeutische technieken, op resocialisatie gerichte samenlevingsvormen en de attitude van de behandelaar.

Tijdens de presentatie zal de theoretische onderbouwing van bovenstaande en een scala van praktijkcases aan bod komen. Hierbij worden handvatten geboden om passende interventies te beheersen en een omgeving voor de patiënt te realiseren waarin de kans op resocialiseren geoptimaliseerd wordt. Een en ander op basis van de meest recente wetenschappelijke kennis en klinische ervaring.