Het is bekend dat aanstaande (jonge) ouders hoopvolle en liefdevolle verwachtingen koesteren bij hun toekomstig kindje.

Maar wanneer dan blijkt dat hun kind een ernstige lichamelijke, verstandelijke en/of psychiatrische ziekte of beperking heeft, moeten die verwachtingen worden bijgesteld. In de meeste situaties betekent dat een proces van pijn, verdriet en rouw. Ouders zien de kinderen van vrienden en bekenden naar school gaan, een diploma halen, werk krijgen, trouwen en kinderen krijgen. Als dat er voor hun kind niet in zit, dan betekent dat steeds weer verdriet. Maar ook andere aspecten van hun leven kunnen radicaal veranderen. Ineens kunnen ze bijvoorbeeld met hun gezin alleen nog maar op aangepaste vakanties. Ze kunnen vanwege het feit dat hun kind steeds opgetild moet worden alleen nog platte schoenen dragen, hebben geen tijd meer voor hun partner en rennen van de ene zorgverlener naar de andere. Het leven van deze ouders verandert zodoende in iets dat ze zich niet voor hadden kunnen stellen toen ze kozen voor een kind.

Niet alleen ouders krijgen hiermee te maken, maar ook broertjes en zusjes van het zieke en/of beperkte kind moeten leren omgaan met hun onmacht en verdriet. Hoe je als hulpverlener deze ouders en andere gezinsleden in zulke situaties ondersteunt, daarover gaat dit online-congres over levend verlies en blijvend verdriet bij ouders en brusjes van zorgintensieve kinderen.

Leerdoelen:

• Wat het kan betekenen om ouder te zijn van een zorgintensief kind
• Begeleiding van copingstrategieën in het omgaan met een blijvende bron van verlies en verdriet 
• De relevantie van rituelen bij verlieservaringen 
• Gezinsbegeleiding rondom de zorg voor een ernstig ziek kind
• Begeleidingsmogelijkheden van verlies- en verdrietervaringen bij mannen 
• Systemisch begeleiden van verlieservaringen bij GGZ-problematiek
• De invloed van een zorgintensief kind op de levensloop van zijn of haar broer of zus