De cursus volgt 3 aspecten: biomedisch, methodologisch en kritisch wetenschappelijk.

Biomedisch De cursist dient op de hoogte te zijn van de anatomie van de onderste extremiteit, waarbij de focus ligt op zowel de individuele gewrichten als de keten (art. genu, syndesmosis, art. talocruralis, art. subtalaris, Chopart en Lisfranc). Het anatomische deel focust zich op de spier anatomie, fascia anatomie en perifere neuro-anatomie. Daarnaast worden er aspecten met als basis het biomechanisch gedrag van de onderste extremiteiten behandeld via de convex/concaaf regel in de artrokinematica (Kaltenborn). De cursist leert het basisconcept van lichamelijke samenhang via een Arthro-Myofascial mechanisch denkmodel kennen (Noten, 2012). In het Arthro-Myofascial mechanisch denkmodel wordt de samenhang van gewrichten en spieren besproken (Schleiph et al., 2012). Dit alles is van belang aangezien de elastische tape wordt toegepast via een Arthro-Myofascial mechanisch denkmodel waarbij de artrokinematica hoog in het vaandel staat.

Methodologisch Deze cursus is dusdanig opgezet dat deze relevant is voor het toepassen in de klinische praktijk. In deze cursus komen diverse enkelklachten aan bod die zowel theoretisch als praktisch behandeld zullen worden. In deze cursus wordt dan ook stil gestaan bij het screenen op rode vlaggen en fysiotherapeutische indicaties bij enkelklachten zoals genoemd in de richtlijn. Mogelijke wetenschappelijke verbanden tot het krijgen van deze enkelklachten worden behandeld en dienen door de cursist gekend te zijn. Tevens wordt de cursist bekend gemaakt met technieken waarmee een interventie en eventuele interventie-richting kan worden bepaald. De interventies bestaan uit diverse manuele fysiotherapeutische behandelingen (myofasciale release, artrogene mobilisaties, toepassen van elastische tape) en oefentherapeutische interventies.

Kritisch wetenschappelijk De cursus bestaat uit een multimodale fysiotherapeutische aanpak waarbij de krachten van fysiotherapie, manuele therapie en oefentherapie worden gebundeld. Dit alles is gebaseerd op een wetenschappelijke fundering. Er is dan ook kritisch gekeken wanneer en waarom men wel een interventie zou uitvoeren en wanneer niet. De cursus is gebaseerd op een vastgesteld protocol welke verklaard kan worden door een didactisch denkmodel, namelijk het ‘tensegrity model’ (Ingberg, 2008). De biomechanica van het lichaam is zeer complex en is onmogelijk te beschrijven op basis van zeer vereenvoudigde modellen. Echter zijn deze modellen, zoals het ‘tensegrity model’, een hulpmiddel om inzicht te krijgen in subaspecten van het biomechanische gedrag van het menselijk lichaam. Bekend is dat dit niet biomechanisch realistisch is. Volgens de evidentie dient een interventie dan ook volgens een multimodale interventionele setting te worden toegepast en vervangt een unimodale interventie deze totaal aanpak niet (Coulter et al., 2018).