Vanaf het allereerste leven zijn we in interactie met onze binnen- en buitenwereld. De primaire verzorgers, met wie we de eerste hechtingsrelaties aan gaan, helpen ons een weg te vinden in alle nieuwe prikkels door een primair non-verbale dialoog. Deze niet- talige dans van wederzijdse beïnvloeding blijft ons hele leven actief, ook als er sprake is van incidentele of langdurige onveiligheid.

In trauma, of dat nu hechtingstrauma, ontwikkelingstrauma, vroegkinderlijk trauma, chronisch of incidenteel trauma is, overschrijdt de grootte van de prikkels het vermogen om deze te verwerken. Evolutionaire oude mechanismen worden in stelling gebracht om te overleven. Dit is waarmee onze cliënten bij ons komen. Dit is waarmee ze in onze kamer zitten en ons beïnvloeden.
En wij, met onze eigen biologische bagage, behandelen onze cliënten met specifieke behandeltechnieken. Maar hoezeer laten we ons door hen beïnvloeden, merken we dat op en zo ja, wat doen we ermee?
 

Wat leer je?

• Je raakt vertrouwd met gehechtheidtheorieën en hun belang voor de therapeutische relatie, zowel waar het om de patiënt als om jezelf gaat.
• Je krijgt inzicht in het belang van vroeg trauma en hechtingervaringen bij psychische disfunctioneren in het volwassen leven.
• Je krijgt inzicht in de klinische betekenis van neurobiologische concepten als de polyvagus theorie en spiegelneuronen
• Je leert te kijken naar lichamelijke veranderingen door traumata in de voorgeschiedenis en hoe dit de vrijheid in het hier en nu beperkt
• Je verwerft inzichten, ervaringen en technieken die het behandelen van mensen met ernstig trauma in hun voorgeschiedenis kan faciliteren.
• Je wordt meer bewust van de impact van de emotionele reacties van jouw patiënten op jezelf als therapeut, en je krijgt handvatten aangereikt hoe hier mee om te gaan