De module is een vervolgmodule in cognitieve schematherapie voor gedragstherapeuten i.o. tot GZ psycholoog, werkzaam op Aruba, Curaçao, Sint-Maarten of de BES eilanden. Voor hen zijn de reguliere modules schematherapie in Nederland niet mogelijk om te volgen vanwege het wekelijkse karakter. Er is plaats voor 14 deelnemers, de lessen worden gegeven door 1 docent. De les wordt verzorgd in het Nederlands, Papiaments of Engels en vragen kunnen in Nederlands, Papiaments of Engels worden besproken. Ook huiswerk kan in deze talen of in het Spaans worden ingeleverd. Doel is de deelnemer, die voorafgaand het basisdeel van de module cognitieve gedragstherapie heeft afgerond, op theoretisch en praktisch niveau kennis te laten nemen van de denk- en werkwijze die in het algemeen binnen de cognitieve schematherapie wordt gehanteerd. De deelnemer is aan het einde van de module in staat om onder supervisie cognitieve schematherapieën uit te voeren.

Deze module zal verspreid worden over 5 dagen gegeven worden (van elk 6 uur). Deze 30-uurs module heeft een werklast van 87,50 werkuren totaal, waarvan 52,5 uur huiswerkopdrachten. De huiswerkopdrachten worden tijdens elke ontmoeting besproken. Het betreft eigen casuïstiek dan wel onderling oefenen met eigen inbreng.

De eerste 3 dagen gaan over behandeling bij de borderline persoonlijkheidsstoornis. De vierde dag gaat over de narcistische persoonlijkheidsstoornis en de laatste over de ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en ‘aanvallende’ copingmodi.

Vaak wordt aan de hand van te behandelen schemamodi besproken hoe deze te behandelen. Daarnaast wordt de lijn van behandeling conform het gedragstherapeutisch proces besproken. Verondersteld wordt dat het gedragstherapeutisch proces bekend is. Daardoor worden sommige stappen uitgediept conform de cognitieve schematherapie en andere gedeelten als bekend verondersteld. De in deze module te nemen stappen zijn de stappen vergelijkbaar met die uit de taxatiefase, probleemsamenhang, metingen, betekenis- en functieanalyse, interventiefase en evaluatiefase van het gedragstherapeutisch proces.

In het kader van de probleemsamenhang en probleemselectie wordt het uitvoeren van cognitieve schemacasusconceptualisaties en modusconceptualisaties doorgenomen en gelegd naast de cognitieve casusconceptualisaties geformuleerd door Beck ea. In het kader van metingen wordt de afname van o.a. de YSQ en SMI en de plaats naast overige vragenlijsten besproken. In het kader van registraties wordt de wijze waarop klachten, gevoelens, stemmingen, gedachtes en gedragingen kunnen worden herkend en geregistreerd besproken. In het kader van functie- en betekenisanalyses wordt per modus gekeken welke gebeurtenissen activatie van de modi uitlokken welke cognitieve schema’s geactiveerd worden, welk operant gedrag daarop volgt en onder welke bekrachtiging dat staat. Daarnaast wordt aanvullend gewerkt met de zelfanalyses conform het boek van Adriaan Sprey. Behandelplannen worden doorgenomen. In het kader van behandeling worden interventies die zowel referentiële als sequentiële relaties dienen te beïnvloeden besproken, zoals de kosten-batenanalyse, imaginatie met rescripting, de meerstoelentechniek, het historisch rollenspel en de toepassing van limited reparenting en limit setting binnen de therapeutische relatie. De problemen van borderliners en  narcisten betreffen vaak getriggerde referentiële verbanden met een identiteitsrelatie. Deze doen zich ook voor in de relatie met de behandelaar zodat juist ook gefocust wordt op de therapeutische relatie. Tegelijkertijd dient de behandelaar met de genoemde doelgroep zich bewust te zijn van wat er bij hem of haarzelf wordt opgeroepen en hoe deze handelt. De zelfanalyses van Sprey en schemamodi van de therapeut zelf worden ingezet om het eigen gevoel te herkennen, te hanteren en om de juiste aanpassingen te kunnen doen om de therapeutische relatie als behandelinstrument in te zetten. Ook stijlverschillen die er in het veld bestaan worden besproken (zwart wit gezegd: de ‘cognitieve’ versus ‘experiëntele’ benadering). Pure cognitieve interventies zoals het bijhouden van een logboek met bewijzen die dienen als bewijs tegen kernschema’s, meerdimensioneel evalueren en een historische toets worden als bekend verondersteld. Ook wordt stilgestaan bij evaluatie en bijsturing van het behandelplan. Daarnaast vindt er literatuurstudie plaats.