In het verleden was de tandarts beperkt in zijn keuze van materialen en technieken om verloren tandweefsel
te vervangen. Hierdoor was er een strikt onderscheid te maken tussen enerzijds de conserverende tandheelkunde,
waarbij beperkt weefselverlies hersteld werd met behulp van plastische materialen, en anderzijds de
prothetische tandheelkunde, waarbij gebitselementen met uitgebreid weefselverlies voorzien werden van kronen.
Met de komst van de adhesieve tandheelkunde is het arsenaal aan materialen en restauratietechnieken
fors uitgebreid, waardoor de strikte grenslijn tussen beide disciplines vervaagd. De hedendaagse restauratieve
tandheelkunde maakt dan ook gebruik van een scala aan tandkleurige materialen, die worden geselecteerd
aan de hand van biomimetische principes en dit volgens zowel direct als indirecte technieken. Deze lezing
geeft een overzicht van de huidige stand van de restauratieve tandheelkunde