Patiënten met lage rugpijn zien we dagelijks in onze praktijk. Niet zelden gaat het om een complex en multifactorieel probleem waarbij naast de aanwezige pijnklachten ook belangrijke beperkingen optreden in het dagelijks functioneren. Een benadering vanuit het bio-psychosociaal model staat terecht vaak centraal in de behandeling van (chronische) lage rugpijn. 

Uit de literatuur blijkt ook dat oefentherapie een waardevolle plaats inneemt, zeker wanneer de rugpijn wat langer duurt. Toch leggen we tijdens onze behandelingen vaak nog het meeste accent op het manuele werk op de behandeltafel en krijgt de oefentherapie enkel aandacht tijdens de laatste 5 minuten van onze behandelsessie.

In een eerste theoretisch luik wordt vanuit een multidimensionaal kader geredeneerd over hoe oefentherapie meer en beter geïntegreerd kan worden, rekening houdend met verschillende factoren eigen aan de patiënt, de context, het dominante pijnmechanisme, …

In het tweede deel wordt dit kader in de praktijk gebracht en leer je welke oefeningen je bij welke patiënt en bij welk probleem kan toepassen. De topics die aan bod komen zijn:

Is er nog plaats voor analytische oefeningen of geven we best enkel nog functionele oefeningen?

Is de core van onze patiënten te zwak of vaak juist te gespannen?

Hoe zorgen we dat we onze patiënt meekrijgen in het verhaal om zo de therapietrouw te vergroten?

Hoe streng moeten we zijn naar de correcte uitvoering van de oefeningen, of beter gesteld: bij welke subgroep van patiënten moeten we streng zijn en bij welke juist niet?

Hoe verhoudt het middel oefentherapie zich tot andere behandelmodaliteiten?

Deze opleiding bestaat uit 50% theorie – 50% praktijk.