Diagnostiek en interventie bij trauma en problematische gehechtheid

Omschrijving:

De Amsterdamse zedenzaak heeft pijnlijk duidelijk gemaakt dat traumatische gebeurtenissen voorkomen in het leven van zeer jonge kinderen. In de klinische praktijk roept dit veel vragen op, als: Hoe beleven en verwerken baby´s en peuters ingrijpende gebeurtenissen­­? Kunnen zij zich trauma´s herinneren en moet je er wel of juist niet met hen over spreken? En wat voor invloed heeft het op baby’s en peuters als hun ouders trauma’s met zich meedragen? Zijn trauma´s overdraagbaar van ouder op kind?

Op deze en andere vragen gaat deze driedaagse cursus in, die zich richt op de diagnostiek en behandeling van trauma bij zeer jonge kinderen.

Het eerste deel van de cursus gaat over het leren observeren en herkennen van traumasignalen bij ouders en kinderen door meer zicht te krijgen op de impact van trauma op de gehechtheidsrelatie. Onderzoek toont aan dat ouders met een onverwerkt trauma soms onbewust gedrag vertonen dat de emotionele veiligheid van kinderen verzwakt en de gehechtheidsrelatie negatief beïnvloedt. Kinderen van ouders met een onverwerkt trauma hebben daardoor een verhoogde kans op een gedesorganiseerde gehechtheid. Deze zeer onveilige vorm van gehechtheid verhoogt de kans op psychopathologie bij kinderen en vormt daarmee een bedreiging voor de verdere ontwikkeling.

Het tweede gedeelte van de cursus is gericht op het doorbreken van de intergenerationele overdracht van trauma. Centraal zal staan hoe de traumasignalen geïntegreerd kunnen worden in een behandelplan, en welke fasen onderscheiden kunnen worden in een traumabehandeling voor deze specifieke doelgroep. Er zal aandacht besteed worden aan welk wetenschappelijk bewijs er is voor de diverse behandelmethoden en welke behandelmethoden in Nederland in de praktijk gebruikt worden.

We zullen diverse interventies praktisch uitwerken aan de hand van praktijkcasussen. Ook zullen we stilstaan bij de heftige gevoelens die een traumabehandeling kunnen oproepen bij de professional, en hoe de behandelaar daarin goed voor zichzelf kan zorgen. Daarom is er ook ruimte voor het delen van praktijkervaringen van de deelnemers. Deelnemers krijgen gelegenheid om het geleerde toe te passen op een casus uit hun eigen praktijk en ontvangen daarbij individuele feedback. Verder zal uitgebreid in worden gegaan op de complexe ketenzorg bij het werken met getraumatiseerde gezinnen. Deelnemers leren wanneer ze gezinnen moeten verwijzen voor stepped care, en wanneer voor matched care. De derde dag zullen de casussen van de deelnemers centraal staan en wordt de theorie toegepast en geintegreerd aan de hand van de ingebrachte casuistiek.

Leerdoelen:

• Kunnen observeren en herkennen van traumasignalen bij zeer jonge kinderen en hun ouders
• Wetenschappelijke kennis hebben van de invloed van trauma op de gehechtheidsrelatie
• De diverse vormen van hechtingsproblematiek kennen en hun samenhang met trauma
• Vaardigheden opdoen hoe traumasignalen geïntegreerd kunnen worden in een interventieplan
• Kennis hebben van een behandelprogramma voor trauma bij zeer jonge kinderen
• Kennis hebben van de laatste wetenschappelijke en best-practice stand van zaken met betrekking tot diagnostiek en interventie bij trauma bij baby’s en peuters
• Het voorkomen van secundaire traumatisering: hoe blijf je als hulpverlener, die met deze complexe doelgroep werkt, gezond?
• Een praktijkmodel leren hanteren en toepassen voor de ketenzorg aan getraumatiseerde gezinnen
• Het verschil tussen stepped en matched care kennen en weten wanneer welke vorm van hulp het meest passend is
• Toepassen van de opgedane kennis op eigen casuïstiek en hierop reflecteren, zowel individueel als in groepsverband