Als arts heb je dagelijks te maken met hoop, een patiënt zonder hoop zou waarschijnlijk niet op het spreekuur komen. In die dagelijkse ontmoetingen verkeren patiënten tussen vrees en hoop. Niet altijd hebben we als medicus de oplossing voor die klachten of kunnen we het verlossende woord geven waar ze op hopen. Als de hoop op (volledig) herstel niet in onze handen ligt, kunnen we onze patiënten dan nog wel zicht op een hoopvolle toekomst geven? En wat als we worden geconfronteerd met een (medisch gezien) onrealistische hoop? Je wilt dan graag eerlijk zijn, maar tegelijkertijd wil je iemand niet alle hoop ontnemen. Daarnaast speelt hoop ook een belangrijke rol bij de dokter zelf. Het heeft invloed op hoe je je patiënten, je vak en je professionele ontwikkeling benadert. Maar hoe houd je die hoop levend en krachtig? En wat als al je hoop omslaat in machteloosheid en wanhoop?

Tijdens deze conferentie willen we diverse kanten van hoop belichten en hoe wij hoop kunnen herkennen en inzetten op zo’n manier dat het kan bijdragen aan het welbevinden van onze patiënten en om zelf betere dokters te worden. 

Algemene leerdoelen:

• De deelnemer heeft inzicht gekregen in de verschillende vormen van hoop, hoe die een rol kunnen hebben in het ziekte- en herstelproces van een patiënt en hoe het (h)erkennen van deze hoop kan bijdragen aan een betere hulpverlening.
• De deelnemer heeft vanuit verschillende gezichtspunten (middels lezing en workshops) inzicht gekregen in hoe hoop een rol speelt binnen diverse aspecten van de gezondheidszorg – zowel GGZ, somatiek en preventief. Daarbij zijn praktische handvatten toegereikt en is er geoefend met het toepassen van deze principes in de eigen spreek- en behandelkamer.
• De deelnemer heeft inzicht gekregen welke rol hoop speelt de arts zelf en welke invloed dit kan hebben op het zorgproces en de eigen professionele ontwikkeling en groei.