Ongeveer 11% van de Nederlandse bevolking heeft een niet-westerse migrantenachtergrond. Van deze groep zijn 250.000 mensen ouder dan 55 jaar en in 2050 zijn dat er naar verwachting zelfs meer dan 560.000. Steeds meer niet-westerse migranten hebben zorg nodig in de laatste levensfase en palliatieve zorg wordt bij hen een steeds belangrijker thema. Toch maken zij – deels door een gebrek aan kennis over de mogelijkheden – minder gebruik van bepaalde voorzieningen en ondersteuning, terwijl zij daaraan wel behoefte hebben. Hun opvattingen en onderliggende waarden, en daaruit voortvloeiende wensen over passende zorg in deze fase, verschilt nogal eens van de dominante Nederlandse opvattingen, waarin op een directe manier over de dood wordt gesproken. De verleende zorg sluit mede daarom vaak niet aan bij de betekenis die migranten hebben van goede zorg, noch bij hun wensen in de laatste levensfase. Dat leidt niet alleen tot onvrede bij de patiënt en diens familie, maar ook bij zorgverleners. Die voelen die zich onvoldoende toegerust om goede zorg te bieden.