Na een korte inleiding over de 3 fasen van de wondgenezing en de rol van de ontstekingscellen, cytokinen, groeifactoren, fibroblasten en epitheelcellen bij dit proces, staan tijdens dit symposium de nieuwste inzichten omtrent:
- Het bepalen van de lichaamssamenstelling met behulp van bioelectrische impedantie meting alsmede
- De voedingsinterventie om de te lang durende ontstekingsfase te verkorten met L-glutamine en Epigallocatechin-3-gallaat (EGCG ) en de belangrijke betekenis van
- Een optimale energie en eiwitsuppletie bij patiënten met moeilijk helende wonden centraal.
Extra aandacht wordt geschonken aan de mogelijkheden die de dietist kan inzetten bij moeilijk genezende wonden i.g.v.: eiwitondervoeding, diabetes mellitus type 2 en eindstadium nierinsufficiëntie.
Moeilijk dichtgaande wonden vormen een probleem waarmee je als dietist, in de volle breedte van de zorg, geconfronteerd wordt.
Bij oorzaken als ondervoeding door energie- en eiwittekort met doorligwonden , bij sarcopene ouderen en zeker i.g.v. een stofwisselingstoornis zoals diabetes mellitus type 2 en bij eindstadium nierinsufficiëntie/dialyse en brandwonden kan de dietist een belangrijke bijdrage leveren aan de multidisciplinaireaanpak ter ondersteuning van het wondgenezingsproces.
Bij het eerste contact kan naast de voedings- anamnese en beoordeling van de voedingstoestand, de bio-elektrische impedantie meting een snelle, objectieve, de patient niet belastende informatie geven over de voedings-en hydratietoestand maar ook over de grootte van de fasehoek, als indirecte afspiegeling van het ATP rendement van de celstofwisseling.
Naast een tijdig ingestelde optimale voeding, wordt het belang van L-glutamine en EGCG toegelicht ter ondersteuning van het afbouwen van de, vaak te lang durende, ontstekingsfase, door opvang/vermindering van de oxidatieve- en inflammatoire stress mediatoren. Vervolgens wordt aandacht gegeven aan het belang van de suppletie van extra eiwit tijdens de proliferatie en wondsluitingsfase.
Extra aandacht krijgen: ondervoeding welke tijdens de opname niet zelden nog verder toeneemt door verstoring van de balans tussen spiereiwit-aanmaak/afbraak, hoewel de complexe pathogenese nog onvoldoende bekend is. De sarcopenie als een van de uitingen van een systemische chronisch verlopende ontstekingsrespons waar vele factoren o.a. een verhoogde oxidatieve- en pro-inflammatoire cytokinen stress aan bijdragen. De voedingsinterventie ter verhoging van de antioxidatieve capaciteit van het lichaam en het effect van een optimale eiwitsuppletie naast een stimulatie van voldoende intensieve spierinspanning, om de spierafbraak af te remmen en de opbouw te bevorderen. Het effect, afgelezen aan spiermassa, spierkracht en spierfunctie/kwaliteit van functioneren krijgen de danook volle aandacht, met als onderwerpen:
- Bioelektrische impedantiemeting en interpretatie van de gemeten waarden, ter beoordeling van de voedings-en hydratie toestand, fasehoek en de waarde van uitzetten van de gemeten waarden van impedantie en reactantie in het BIVA-gram
- Belichting van enkele risicofactoren welke bijdragen aan het ontstaan van moeilijk helende wonden,
- Hoe als dietist extra aandacht te geven aan de voeding door aanvulling van de natuurlijke endo-en exogene anti-oxidatieve capaciteit van het lichaam bij verhoogde oxidatieve en inflammatoire cytokinen stress bij patienten, met moeilijk helende wonden en spieratrofie
- Hoe groot is de eiwitbehoefte in de voeding bij patienten met slecht genezende wonden? Hoe te voldoen aan deze behoefte?” of wel: het soort, de dosering en wanneer extra eiwit adviseren in relatie tot de maaltijden en zo mogelijk extra intensieve spierinspanning.