Het Lausanne Picnic Game (LPG) is een diagnostisch instrument om de verschillende relaties in een gezin te scoren. Waarbij de nadruk ligt op de ouders/partners. Het is ontwikkeld door Frascarolo, F. & Favez, N. in The Center for Family Study in Lausanne (Zwitzerland). In Lausanne is veel onderzoek gedaan naar het LPG.
De docent is samen met Hedwig van Bakel door France Frascarolo opgeleid. Zij hebben de coderingslijst vertaald en er een handleiding van gemaakt. Elke cursist ontvangt deze handleiding.

In elke GGZ-instelling of psychologiepraktijk kan het LPG afgenomen worden. Het is een goed bruikbaar en makkelijk instrument om een gezinssituatie te scoren. Een welkome aanvulling, omdat het merendeel van de instrumenten dyadisch is. Bovendien is de LPG vrij gemakkelijk te scoren in de klinische praktijk. 
Het bespreken van de opgenomen video van het LPG met de ouders is een bruikbaar hulpmiddel om de interacties tussen de ouders/partners te bespreken en de invloed hiervan op de kinderen/het kind. Indien de oplossing van het probleem in de interactie tussen de ouders en het kind ligt kan deze bespreking gebruikt worden om samen een doelstelling op te stellen voor behandeling. 

Het eerste dagdeel van deze cursus wordt besteed aan de uitleg over het Lausanne PicnicGame. Daarna wordt door de cursisten een picknickrollenspel gedaan; dit spel wordt op video opgenomen en samen besproken. In het tweede en derde deel van de cursus worden de vijf dimensies van de scoringslijst besproken. Iedere dimensie heeft 5 observatieschalen. M.b.v. video’s wordt de manier van scoren besproken. In het laatste deel komt het bespreken van de opgenomen video van het Lausanne Picnic Game met de ouders aan bod. Tot slot vindt er een toetsing plaats waarbij iedere deelnemer het LPG van een gezin scoort m.b.v. de Nederlandse Handleiding voor de codering van the Lausanne Picnic Game.

Doelstelling:
Na afloop van de cursus kun je de Lausanne Picnic Game afnemen en scoren voor de GGZ-praktijk. Ook heb je enig inzicht in hoe de video van het LPG met de ouders besproken kan worden om daarmee een doelstelling van de therapie samen met de ouders op te stellen. En/of de ouders te stimuleren tot het voeren van oudergesprekken en daarmee vader in de behandeling te betrekken, indien nodig.