Ieder mens staat in contact met zijn omgeving; vanaf de geboorte tot het moment van overlijden. Sterker nog, de hechtingstheorie stelt dat de mens niet kan zonder onderlinge verbondenheid. Ongeneeslijke ziekte zet deze verbondenheid onder druk, waardoor de onderlinge relatie verandert. Niet alleen de zieke moet zich verhouden tot de ziekte, maar ook de naasten. Kortom, ziekte zorgt voor dynamiek. Te midden van die dynamiek spreekt het niet vanzelf dat betrokkenen zich verbonden voelen met elkaar. Zorgverleners hebben wel mogelijkheden om hierin te ondersteunen.

Doelstellingen

Aan het eind van deze bijeenkomst waarin theorie aan de hand van casuïstiek wordt toegelicht,  heb je inzicht in:

• de hechtingstheorie, zowel in de normale ontwikkeling als persoon als op het moment van ziekte 
• de impact die ziekte en overlijden met zich meebrengt, voor patiënten en naasten 
• veel voorkomende reacties hierop en welke invloed dat heeft op onderlinge relaties
• manieren waarop je als zorgverlener de patiënt en zijn naasten kunt ondersteunen in de dynamiek die ziekte met zich meebrengt