Een onderbelicht thema in het kader van de collectieve schuldenregeling (Wet 5 juli 1998 - verder CSR) is het ontstaan van nieuwe schulden – boedelschulden - en de wijze waarop lopende de procedure CSR, betaling van deze boedelschulden kan of dient te gebeuren, en in welke mate invordering openstaat.

Wat valt er (immers) te realiseren en zijn er ‘best practices’ die de schuldeiser – en bij uitbreiding diens gerechtsdeurwaarder - kan inzetten tot recuperatie van zijn of haar openstaande vordering? Heeft een (nieuwe) schuldeiser zicht op wat er (nog) ‘haalbaar’ is, lopende de procedure CSR, of geldt het spreekwoord ‘het … niet waard‘?

Tijdens deze sessie wordt er eerst ingegaan op wat als ‘boedelschuld’ dient te worden beschouwd en onderscheid gemaakt met ‘schulden die voortspruiten uit rechtsfeiten’ en op welke wijze de gerechtelijk mandataris schuldbemiddelaar met deze element kan omgaan.

Daarna wordt pragmatisch stilgestaan op welke wijze een schuldeiser kan pogen toch betaling te bekomen, via de schuldbemiddelaar; de schuldbemiddelingsrechter; invordering, … etc.

Praktische elementen komen aan bod, zoals o.m. de vraag of de schuldbemiddelaar met instemming van de schuldenaar-verzoeker een lopende afbetalingsregeling kan ‘opschorten’ met het oog op de betaling bij voorrang van een boedelschuld? Wat met de door de wet opgelegde beperkte duur (7 jaar) van een afbetalingsregeling? Kan er daarvan bij overeenkomst worden afgeweken (dwingend recht)? Wat met de tussenkomst van de schuldbemiddelingsrechter? Praetoriaans recht? Beslag op de schuldbemiddelingsrekening?

En uiteraard komen daarbij in extenso aan bod, de gevolgen voor de gerechtsdeurwaarder die met een schuldenaar in CSR wordt geconfronteerd.