Geestelijke begeleiding is een vorm van mystagogie, ‘inwijding in het geheim’. Dat kan op twee manieren vorm krijgen. Ofwel de geestelijk begeleider weet iets wat een ander (nog) niet weet. Ofwel het niet-weten wordt gedeeld en vruchtbaar gemaakt. In de mystieke traditie is het niet-weten richtinggevend. In deze collegereeks staat daarom het niet-weten als vraag centraal.

In het tekstcollege leest u teksten over niet-weten van Nicolaas van Cusa. In het geschrift De docta ignorantia uit 1440 laat Cusanus bijvoorbeeld zien dat het menselijk spreken over God gekenmerkt wordt door ‘geleerde onwetendheid’ (docta ignorantia) en door voorlopigheid: het menselijk kennen is gissen, en soms ook vergissen. Het lezen van deze teksten scherpt uw oog voor de kunst van het niet-weten.

In het thematiekcollege onderzoekt u vervolgens aan de hand van andere voorbeelden welke gidsende rol het niet-weten kan hebben voor geestelijke begeleiding.