Beknopte omschrijving:

Het onderwerp 'chronische zieken en werk' krijgt steeds meer aandacht doordat op hogere leeftijd vaker chronische ziektes voorkomen, de arbeidspopulatie in Nederland vergrijst en werkt langer door (hogere AOW/pensioenleeftijd) en door de betere zorg. Een chronische ziekte wordt gedefinieerd als een aandoening met een ziekteduur van minimaal 3 maanden en met een langdurig beroep op de zorg. Het ontwikkelen van chronische ziekten is ook gerelateerd aan de Sociaal Economische Positie (SEP) voorheen Sociaal Economische Status (SES) of opleidingsniveau. Het blijkt dat mensen met een lage SEP al vanaf gemiddeld hun 50ste levensjaar chronische ziekte(s) ontwikkelen en die met een hoge SEP vanaf gemiddeld hun 70ste levensjaar. Laagopgeleiden met een chronische ziekte hebben een arbeidsparticipatie van 45% en hoogopgeleiden van 75% (gemiddeld 50%). Voor de gezonde populatie is dit 80% (2019, Fit for Work Nederland met inbreng van de SER)
In Nederland zijn er 8,8 miljoen chronisch zieken, dit is 52% van de Nederlandse bevolking. Ongeveer de helft hiervan is tussen de 15 en 65 jaar was.  Om meer mensen uit deze groep naar vermogen aan het werk te houden is het SER-rapport ‘Werk: van belang voor iedereen. Een advies over werken met een chronische ziekte’ verschenen op 18 maart 2016. Hierin staan adviezen over interventies om de arbeidsparticipatie van deze groep te verbeteren. In deze adviezen komt de centrale rol van de bedrijfsarts goed naar voren op de terreinen van de individuele gezondheid, het werk en de omgeving. Om de obstakels op deze terreinen goed te inventariseren is een taak voor m.n. de bedrijfsarts. Vervolgens is het goed om met de betrokken partijen waar mogelijk deze obstakels aan te pakken. Hierbij is het faciliteren van de dialoog door de bedrijfsarts en verzekeringsarts tussen de werkgever en de werknemer met chronische ziekte(s) belangrijk om snel duidelijkheid te krijgen over de aanpassingen in de werkomgeving. Borging van de toegankelijkheid van de bedrijfsarts is hierbij van belang. In de richtlijn chronische zieken en werk (Marloes Vooijs, 2016) worden ziekte-specifieke en  -overstijgende factoren ingedeeld aan de hand van het ICF-model (ICF= 'International Classification of Functioning') op basis van gezondheidstoestand, functies, persoonlijke en externe factoren ( werk en privé) en worden hier passende interventies bij gegeven, die is terug te vinden op de samenvattingskaart. 
Om de de eigen rol/regie van de werkende met een chronische aandoening te ondersteunen is de TNO gesprekswijzer ontwikkeld net 7 domeinen: Gezondheid en energie, Werk-Privé balans, Werk en plezier, Regelruimte, Ondersteuningen en begeleiding, Openheid en Privacy, Vaardigheid en opleiding.
Als laatste en vierde stap geeft de richtlijn aan dat de arbocuratieve samenwerking en de samenwerking bedrijfsarts-verzekeringsarts verder ontwikkeld moet worden door gezamenlijk op te leiden op m.n. het terrein van gezamenlijke besluitvorming en gezamenlijke richtlijnen.

Leerdoelen:

1) De deelnemers kunnen de prevalentie en de definitie van chronische ziekte(s) bij werkenden benoemen in relatie tot sociaaleconomische positie en leeftijd.

2) De deelnemers kunnen de ziekte-specifieke en -overstijgende factoren analyseren en onderscheiden aan de hand van het ICF-model (ICF= 'International Classification of Functioning') op basis van gezondheidstoestand, functies, persoonlijke en externe factoren.

3) De deelnemers kunnen aan de hand van het ICF-model passende interventies zoeken en/of bedenken.

4) De deelnemers kunnen de 7 domeinen van de gesprekswijzer chronische aandoening en werk van TNO benoemen om zelfmanagement en daarmee inzetbaarheid te verbeteren.

5) De deelnemers zijn in staat goede vragen te bedenken en te stellen aan chronisch zieke werkende om hun eigen regie te versterken op basis van de gesprekswijzer.

6) De deelnemers leren de arbocuratieve samenwerking en de samenwerking bedrijfsarts-verzekeringsarts verder te ontwikkelen.