Elk kind is uniek. Dat zal iedereen beamen. Toch denken we tegelijkertijd vaak in hokjes als het stoornissen betreft. Een kind heeft ADHD, autisme, een TOS of een lage intelligentie. Met de daarbij behorende behandeling.

Uit neuropsychologisch onderzoek blijkt echter steeds vaker dat er niet alleen verschillen zijn tussen groepen kinderen met en zonder stoornis, maar dat er ook aanzienlijke verschillen tussen kinderen met eenzelfde stoornis bestaan. Met andere woorden: de ene ADHD’er is de andere niet,
en dé autist bestaat niet…

Tel daarbij op dat er ook nogal wat overeenkomsten zijn tussen kinderen met een diagnose en zonder diagnose, én tussen kinderen met verschillende diagnoses, en het is nog niet eenvoudig om te zeggen wat typisch is en wat atypisch is.

Wat betekent dit voor de praktijk? Hoe kan neuropsychologie daarbij helpen? Daarover gaat het congres op donderdag 20 juni 2019.

Wat weten we over de ontwikkeling van het brein bij kinderen en jongeren? Welke individuele verschillen zijn mogelijk? Hoe spoor je sterke en zwakke cognities op bij kinderen (bij vermoedens van ADHD en ASS)? Hoe meet je intelligentie en wat betekent een lage score voor leerprestaties? Welke (individuele) verschillen in sociale informatieverwerking zien we bij kinderen met autisme? En hoe kan neuropsychologie helpen bij de uiteenlopende problemen van kinderen met een TOS?