Hulpverleners weten, dat het IQ alleen niet voldoende is om het functioneren van kinderen, jeugdigen en volwassenen met een verstandelijke beperking te begrijpen. Emotionele en sociale ontwikkeling spelen eveneens een belangrijke rol in het functioneren van deze kinderen en volwassenen. Deze ontwikkelingsgebieden krijgen hun weerslag in sociale adaptatie, dat ook opgenomen  is in de nieuwste DSM 5 definitie. Hiermee krijgt sociale adaptatie een centrale positie in het functioneren van mensen met een verstandelijke beperking toebedeeld, naast het verstandelijk functioneren. Dit betekent, dat diagnostiek, ondersteuning en behandeling niet alleen op de cognitieve, maar ook op de sociaal-adaptieve vermogens van individuen met een verstandelijke beperking gefocust zouden moeten zijn.

Dit roept de vraag op, toegespitst op kinderen en jeugdigen met een lichte verstandelijke beperking: Hoe en met welke onderzoeksmiddelen kan het sociaal adaptatievermogen onderzocht worden bijvoorbeeld bij indicatiestelling en bij diagnostiek van problematisch gedrag?

Albert Ponsioen gaat op deze vraag in en geeft ook aan met welke interventietechnieken sociale adaptatie gestimuleerd en versterkt kan worden.