Tweedaagse training voor psychiaters, psychologen en verpleegkundigen in de SGGZ

Crises gebruiken als motor van een veranderingsproces met de regie bij de patiënt, waarbij behandelaren heldere kaders en voorspelbaarheid scheppen, de patiënt zich oprecht gehoord voelt en dus sneller eigen autonomie kan hernemen.

Je leert in een crisissituatie een stevige therapeutische contact tot stand te brengen, te verdiepen en vast te houden bij patiënten met veel voorkomende psychiatrische stoornissen en comorbide persoonlijkheidsproblematiek. Je leert in de relatie te blijven, naast je patiënt te gaan staan of te blijven staan op een gelijkwaardige manier, niet in de valkuil te stappen van reageren of ageren maar reflecteren op wat er gebeurt en wat deze patiënt met deze manier van communiceren aan jou duidelijk wil maken. Je leert je patiënten te spiegelen en te markeren, adequaat te steunen en optimaal te frustreren. Omdat optimale frustratie de bron van groei is (Klein, M., 1957).

Je leert kritisch kijken naar jouw manier van contact maken met je patiënten in crisissituaties en wat je daarin kunt verbeteren. Je leert zelfbewustzijn, affectregulatie en interpersoonlijke sensitiviteit. Deze 3 vaardigheden heb je nodig om breuken in het therapeutisch contact aan te voelen, bespreekbaar te maken en te kunnen herstellen. Therapeuten die dit niet goed kunnen, hebben meer drop-outs en minder goede resultaten (Eubanks-Carter et al, 2010). 

Je leert dat agressie een centrale rol speelt in bijna alle psychopathologie (Kernberg, 1992) en zeker in crisissituaties. Je leert kijken naar jouw manier van toegankelijkheid, omgaan met en verdragen van agressie als de basis van waaruit jij een optimaal gelijkwaardig contact met jouw patiënt in crisis kan maken en kan blijven mentaliseren over de betekenis van de beklemmende communicatie.