Omschrijving: goed pedagogisch vakmanschap, wat daarvan de elementen zijn die je als gedragsdeskundige (schoolpsychologen, orthopedagogen) gebruiken kunt bij de ondersteuning van leraren(teams). Goed pedagogisch vakmanschap vormt namelijk de basis voor allerlei (ortho)pedagogische (en orthodidactische) maatregelen bij de aanpak van velerlei sociaal emotionele en eventueel daaruit voortvloeiende gedragsproblemen van jongeren.

Leerdoelen:

• Bewustwording dat gedragsproblemen niet een vast gegeven zijn, maar dat de ernst waarmee die optreden afhankelijk is van de relatie, situatie en de context. Met andere woorden, dat die gedragsproblemen relatief zijn en niet absoluut. Wij kunnen er door onze opstelling als opvoeders, begeleiders, docenten veel aan doen of en hoe die gedragsproblemen zich manifesteren. Met name komt hierbij naar voren het grote belang van diverse psychologische basisbehoeften: aan relatie (gedragsproblemen zijn vaak te zien als relatieproblemen), het creëren van een gevoel van veiligheid en voorspelbaarheid; aan autonomie en aan competentiegevoelens van de leerling. Bij het niet voldoen aan deze basisbehoeften kunnen gedragsproblemen ontstaan.
• Switch kunnen maken in de begeleiding van leraren(teams) van probleemgericht kijken en handelen naar veel meer oplossingsgericht bezig zijn: dat leraren jongeren ‘eigenaren’ maken van hun problemen, hen stimuleren na te denken hoe zij het best geholpen kunnen worden,  om zo zelf met oplossingen te komen. Zo kunnen leraren leerlingen, aansluitend bij hun al aanwezige eigen positieve krachten en talenten, in gesprek mét de leerling ( i.t.t. praten met elkaar óver de leerling) nadrukkelijk leren hun verantwoordelijkheid te nemen en zo hun zelfstandigheid te versterken.
• Als ondersteuner van leraren(teams) moeten wij leraren duidelijk maken dat zij zélf altijd het belangrijkste instrument in de begeleiding van de leerlingen zijn en vaak veel meer invloed hebben op het gedrag van leerlingen dan mensen geneigd zijn te denken, zelfs al heeft de leerling een stoornis als ADHD of ASS of een ander label. De leraar doet er dus (alles) toe. Dit alles houdt concreet in dat je als opvoeder  bereid moet zijn om áchter het gedrag te willen kijken en niet alleen op de lastige ‘vormfouten’ - waarin de jongere vaak  zijn gedrag giet - te reageren. Zo kunnen leraren op zoek gaan naar de ondersteuningsbehoefte van de leerling, zich richten op ‘wat heeft de leerling nodig?’ i.p.v. ‘wat heeft de leerling?’ Dit sluit ook helemaal aan bij de gedachte van Passend Onderwijs. Tevens dat je bewust moet willen zoeken naar positieve kanten, die de jongere ook altijd heeft. Hierdoor kun je veel problemen voorkomen en als ze zich toch voordoen kun je zorgen dat ze niet zo groot hoeven te worden, dus dat de problemen ‘behapbaarder’ worden en ze hen zo niet boven het hoofd hoeven te groeien.