'Intuïtie’ wordt in de psychologie wel omschreven als ‘impliciete ingevingen, als gevolg van bepaalde gedachtegangen en waarnemingen. Dit in tegenstelling tot het bewuste of expliciete kennen en waarnemen’.
Over de, soms dubieuze, rol van intuïtie bij het maken van beslissingen in opsporingszaken, zijn reeds verschillende boeken geschreven door rechtspsychologen. Moeten we onze  intuïtie hevig wantrouwen en zo lang mogelijk buiten de deur houden, of is intuïtie juist van toegevoegde waarde in het opsporingsonderzoek?

Als forensisch arts word je beïnvloed door bijvoorbeeld voorinformatie, door de omgeving waarin jijzelf, het slachtoffer en de arrestant zich bevinden, door eigen vooroordelen, eigen ervaringen, enz..
Ook in ònze beslissingen zal intuïtie een rol spelen. Soms onbewust en soms handelen we juist bewust op onze intuïtie.

Vragen die wij ons als beroepsgroep bijvoorbeeld zouden moeten durven stellen zijn:
Is het zo dat je handelen als forensisch arts altijd op (wetenschappelijke) kennis gebaseerd is, of moet zijn? In hoeverre wordt tijdens het werk ons denken en ons handelen beïnvloed door onze intuïtie? Ben je je bewust van de mogelijke valkuilen als het gaat om het herkennen van beslissingen op intuïtie en op 'objectieve feiten'?

Dit onderwerp hebben we onderverdeeld naar verschillende invalshoeken, waarbij rekening is gehouden met eerste lijn / tweede lijn en verschillende disciplines.