Jaarlijks verliezen ruim 6000 kinderen een van hun ouders (CBS, 2013). De meerderheid van deze kinderen verliezen hun vader en worden half-wees in de puberleeftijd. Momenteel wonen er in ons land in totaal ongeveer 34.000 halfwezen.

Tegen de algemeen heersende overtuiging in, blijkt dat de meeste kinderen over de veerkracht beschikken om, met steun en hulp vanuit de eigen omgeving, het verlies van een ouder te kunnen integreren in hun leven. Een kleine minderheid ontwikkelt echter ernstige psychologische problemen waarbij specialistische professionele hulp noodzakelijk is.

Vanuit dit gegeven is het voorstelbaar dat sommige kinderen te snel naar de professionele hulp (bijvoorbeelde de GGz) worden doorverwezen en minstens zo belangrijk dat er kinderen en jongeren zijn die niet de steun krijgen uit hun omgeving die ze eigenlijk nodig hebben.

In deze training wordt gefocust op de meerderheid van de kinderen die (nog) geen specialistische hulp nodig hebben, met andere woorden kinderen die zogenaamde ‘normale rouwreacties’ vertonen, en die o.a. met steun uit de omgeving leren omgaan met het verlies. Maar wat zijn eigenlijk normale rouwreacties? En hoe weet je of het wel goed met ze gaat? Juist omdat het zo belangrijk is om aan kinderen zelf te vragen hoe het met ze gaat, moet je met ze in gesprek gaan. Maar hoe doe je dat? En hoe praat je met ouders? En wanneer moet je ingrijpen en doorverwijzen?

Professionals in de jeugdzorg, het onderwijs en de gezondheidszorg krijgen tijdens deze training voldoende handreikingen voor het herkennen van normale rouwreacties en het in gesprek gaan met kinderen en hun ouders/verzorgers.

Na het volgen van deze training over kinderen en rouw:

• Ben je op de hoogte van de nieuwste theorieën rondom kinderen en rouw;
• Weet je wat de mogelijke gevolgen kunnen zijn van het verlies van ouders op de ontwikkeling van een kind;
• Snap je welke factoren een rol spelen bij een kind, tijdens het integreren van het verlies van een ouder;
• Kun je het verschil benoemen tussen normale en gecompliceerde rouw;
• Kun je aan de hand van een daartoe ontwikkelde vragenlijst en relevante gesprekstechnieken een gesprek voeren met kinderen die een ouder verloren;
• Kun je relevante gesprekstechnieken inzetten tijdens een overleg met de ouders/verzorgers over het kind en diens ontwikkeling na de dood van de andere ouder;
• Heb je zicht op de materialen die er zijn om in gesprek te gaan over verlies. Je hebt zicht op de mogelijkheden en beperkingen van deze materialen;
• Weet je in welke gevallen je door moet verwijzen naar een specialist.