Ons hart blijkt een veel grotere rol te spelen in onze emoties, ons denken en functioneren dan tot op heden ooit voor mogelijk werd gehouden. Er blijkt een nauwe samenwerking te bestaan tussen ons zenuwstelsel, ons hart en onze hersenen. In feite gaat er meer informatie van het hart naar het brein dan omgekeerd. Het hart communiceert met het brein en de rest van het lichaam via ons zenuwstelsel en hormonale stelsel. Maar het hart is door de spieractiviteit ook verreweg de sterkste bron van bio-elektriciteit en elektromagnetische activiteit in ons lichaam. Ons hart heeft als dirigent van allerlei lichaamsprocessen dan ook een diepgaand effect op ons emotionele welbevinden, op ons denken maar ook op de meeste organen in ons lichaam.   Via het hartritme kan dan ook actief gewerkt worden aan (herstel van) de balans in het autonome zenuwstelsel. Dit is zeer ondersteunend bij allerlei problematiek die te maken heeft met emotieregulatie en stressregulatie, zoals trauma, depressie, enzovoorts. Met vrij eenvoudige technieken en directe biofeedback kun je leren je eigen hartcoherentie te beïnvloeden. Dit draagt bij aan een gezonde emotieregulatie en stress hantering, maar uiteindelijk kunnen ook je cognitieve functioneren en gehele gezondheid verbeteren. Je ziet tijdens de oefeningen meteen het effect dat je uitoefent op je hart en je zenuwstelsel!   Vanwege zijn eenvoud is deze methode heel breed toepasbaar in de zorg, zowel bij de cliënt als de professional. Onderzoek heeft bijvoorbeeld uitgewezen dat we in onze ‘fight or flight modus’ veel minder sensitief en responsief zijn naar anderen (bijv. cliënten) dan in onze ‘veilige modus’ (meer daarover in o.a. the polyvagal theory van Dr. Stephen Porges). Bovendien zijn emoties en arousal ‘besmettelijk’. Dus is het als professional belangrijk dat je jezelf bewust bent van wat je uitstraalt en dat je hierop ook bewust invloed uit kunt oefenen.