Op dinsdag 2 oktober 2018 organiseert SONCOS wederom haar jaarlijkse themasymposium.
Bij de vorige edities is er gediscussieerd over oncologische netwerken,
kwaliteitsnormen en audits en de houdbaarheid van evidence-based medicine.
Dit jaar besteden we aandacht aan toekomstbestendige innovatie en de rol die
SONCOS daar bij heeft. De technologische en medicamenteuze ontwikkelingen in
de oncologie gaan steeds sneller. Hoe gaan we daar als dokters mee om? Is elke
innovatie ook zinnige zorg en wie bepaalt dat? Hoe organiseren en evalueren we de
implementatie van nieuwe technieken of behandelingen en is er een rol voor SONCOS
in het ontwikkelen van normen of het initiëren van registraties?
In het eerste deel van het symposium wordt ingegaan op enkele belangrijke
innovaties van de laatste jaren. Zo heeft immunotherapie gezorgd voor een
aanzienlijke verbetering in overleving bij melanoom, maar de maatschappelijke
kosten blijken aanzienlijk. Kunnen we die op blijven brengen nu immunotherapie
ook bij long-, nier- en blaascarcinoom wordt toegepast? Registraties zoals de DMTR
laten zien wat de daadwerkelijke opbrengsten voor de patient zijn, maar ook wat de
kosten zijn per QALY. Wie beslist in Nederland of dat het waard is?
Ook komen er vier protonencentra in Nederland, waarin maximaal 2.200 patiënten per
jaar behandeld kunnen worden. Vanuit direct betrokkenen wordt een reflectie gegeven
op ‘zinnig gebruik’ van protonentherapie en hoe de radiotherapeuten dat gaan evalueren.
In het tweede deel van het symposium wordt ingegaan op de implementatie en
organisatie van innovaties en hoe verschillende disciplines daarin kunnen samenwerken.
Als casus worden de hypertherme intraperitoneale chemotherapiebehandelingen bij
ovariumcarcinoom (OVHIPEC) genomen. De chirurgen voeren HIPEC behandelingen
al langere tijd uit voor peritonitis carcinomatosa bij coloncarcinoom en voor
pseudomyxoma peritonei. Deze hoogcomplexe, hoogrisico operaties vinden plaats
in een beperkt aantal HIPEC centra. Wat kunnen de gynaecologen en chirurgen van
elkaar leren over deze behandeling, hoe werken ze samen en hoe organiseren ze dat?
Als hoeksteen voor de kankerzorg in Nederland is het multidisciplinair overleg een groot
goed en……. nergens in de wereld zo goed georganiseerd als in ons land! Het SONCOS
normeringsdocument schrijft voor dat iedere patient moet worden besproken in
een tumorspecifiek multidisciplinair MDO. Echter, er moeten steeds meer patiënten
besproken worden waardoor deze overleggen steeds meer tijd innemen, zowel voor
behandelaars als de ondersteunende specialismen. Hoe kan het MDO efficiënt blijven
worden ingezet in de moderne kankerzorg? Moeten we meer of minder bespreken en
bestaat het ‘hamerstuk’ eigenlijk nog wel in deze tijd van ‘personalized medicine’?