Hulpverleners hebben veel belangstelling voor allerlei vormen van zelfregulatie zoals emotie-, arousal-, stress- en agressieregulatie. De vraag rijst of er in deze vormen een gemeenschappelijke noemer te ontdekken valt en zo ja welke. Het doel van dit symposium is om enige klaarheid hierin te brengen door het begrip zelfregulatie en de ontwikkeling van zelfregulatie te belichten. Wat houdt zelfregulatie in? Beschikken pasgeborenen al over een bepaalde basale zelfregulerende capaciteit of zijn ze helemaal afhankelijk van hun omgeving? Welke ontwikkeling van de hersenen ligt ten grondslag aan de ontwikkeling van zelfregulatie?

Veel onderzoek en theorievorming betreffen de normale ontwikkeling van de zelfregulatie. Er zijn echter ook kinderen, die door een verstandelijke beperking al vanaf hun geboorte een achterstand in hun algehele ontwikkeling oplopen. Ze hebben zelf niet de mogelijkheden om allerlei prikkels goed te verwerken. En in veel gevallen hebben ze ook nog met ingrijpende gebeurtenissen in hun omgeving te maken, die hun ontwikkeling verder kunnen benadelen. Het is relevant te weten hoe we zicht kunnen krijgen op de ontwikkeling van het zelfregulerend vermogen van mensen met een verstandelijke beperking. Welke (sociaal-)emotionele en psychosociale ondersteuningsbehoeften vloeien hier uit voort? Hoe kunnen ouders en professionals hun co-regulerende ondersteuning goed genoeg realiseren?

Het symposium is op 13 december a.s. in Tilburg (Tilburg University). De sprekers zijn Margriet Sitskoorn, André Rietman, Jan Gielen, Max Feltzer, Anton Došen, Stefan Bogaerts en Paula Sterkenburg. Dagvoorzitter is Wil Buntinx.