Nederland is een multiculturele samenleving geworden, dat zie je ook in de zorg. De laatste levensfase is in veel culturen een groot taboe. De diversiteit in de samenleving vraagt om een ´interculturele blik´ op palliatieve zorg. Professionals worden geconfronteerd met andere opvattingen over ziekte, leven en dood. Dit bemoeilijkt de communicatie tussen patiënten en hulpverleners. Er kunnen dilemma’s en spanningen ontstaan tussen professioneel handelen, eigen normen en waarden. In de praktijk blijkt het soms lastig te zijn om goede zorg te leveren aan patiënten uit andere culturen en hun naasten. Zeker als andere opvattingen en daaruit voortkomende wensen en behoeften haaks (lijken te) staan op de huidige professionele standaard.

In deze casuïstiekbespreking gaan we het hebben over culturele verschillen en overeenkomsten in de palliatieve zorg. Een overvolle kamer met bezoek bij een ernstig zieke patiënt is geen uitzondering. Hoe ga jij als zorgverlener tactvol om met de balans tussen sociaal contact en de behoefte aan rust? Ook open communiceren over de diagnose en prognose kan moeilijk zijn, en vaak is de verwachting dat de communicatie over dat soort belangrijke en gevoelige onderwerpen via een familielid verloopt. Hoe ga je om met de vaak grote rol van de familie, taalproblemen, andere zorgopvattingen en gebruiken? Kortom, hoe verlenen we palliatieve zorg aan mensen uit andere culturen? Welke problemen kom jij tegen in jouw praktijk?

Doelstelling:

Onderlinge uitwisseling van kennis, informatie en ervaringen aan de hand van reële casussen. De verpleegkundige is in staat uitleg te geven over culturele verschillen en overeenkomsten in de palliatieve zorg voor mensen uit andere culturen.

Subdoelen:

De verpleegkundige kan:

Andere opvattingen over ziekte, leven en dood benoemen voor mensen uit andere culturen.

Aangeven welke dilemma’s m.b.t. professioneel handelen, eigen normen en waarden er spelen bij palliatieve zorg voor mensen uit andere culturen.