In dit gastcollege leer je niet alleen onderscheid te maken tussen de ratio- en de emotiecultuur, maar je ontdekt ook je eigen authenticiteit en bezieling om passend op deze verschillen te reageren.

Veranderingen in de samenstelling van de bevolking, maatschappelijke verharding en de economische crises van de afgelopen jaren maken de hulpvraag vaak complexer en het definiëren van de gevolgen hiervan levert bij bepaalde doelgroepen soms problemen op. Culturele diversiteit en (inter)culturele communicatie waren een tijdje ‘hot’ – maar zijn in onze huidige samenleving eigenlijk passé. Hiervoor in de plaats is een visie ontstaan waarin de eigen identiteit, patronen en overtuigingen (persoonlijk leiderschap) de basis vormen voor het contact met anderen. Maar ook dit nieuwe perspectief brengt nog steeds belangrijke vraagstukken met zich mee, die in de dagelijkse praktijk van sociaal werkers aan de orde zijn. Hoe breng je bijvoorbeeld het echte probleem in kaart op het moment dat je cliënt in de ‘schaamtecultuur modus’ zit? Hoe activeer je zelfredzaamheid bij een cliënt die vast zit in een web van emoties van minderwaardigheid, groepsgedrag, onzekerheid en machteloosheid? Welke rol speelt je eigen beeld bij het herkennen van de pijn van je cliënt, die in een gesloten cultuur opgegroeid is en zich emotioneel niet kan uiten?  En moet je alle verschillende culturen leren begrijpen om een professionele hulpverlener te zijn?