De aanvraag gaat om een refereermiddag. Deze wordt gehouden door 3 aiossen die hun opleiding daarmee afronden.

1. AIOS Inge de Man

Titel: Het gebruik van signaleringsplannen binnen de kinder- en jeugdpsychiatrie

Binnen de psychiatrie wordt regelmatig gewerkt met signaleringsplannen. Een signaleringsplan is een document dat patiënt en professional samen opstellen waarin beschreven staat in welke fasen de patiënt kan verkeren en welke interventies patient en professional kunnen toepassen om decompensatie te voorkomen en terug te keren naar een fase van lagere opwindingstoestand. Binnen Karakter wordt er op de klinische afdelingen regelmatig gewerkt met het signaleringsplan. Ondanks dat het signaleringsplan veel gebruikt wordt als interventie is er nog weinig onderzoek naar gedaan. 

Voor mijn eindreferaat heb ik een literatuurstudie gedaan naar het gebruik van signaleringsplanenn binnen de psychiatrie. Daarnaast heb ik via een vragenlijst onder sociotherapeuten in kaart gebracht met welk doel en welke visie het signaleringsplan wordt gebruikt, hoe de sociotherapeuten het werken met het signaleringsplan praktisch vormgeven en welke effecten en meerwaarde ze zien van deze interventie. 

2. AIOS Lieke van Brakel

Titel: Consultatie bij en door de afdeling Kinderneurologie van het Radboud UMC.

In dit eindreferaat zal stilgestaan worden bij de rationale voor kinderpsychiatrische consultatie in het algemeen ziekenhuis (allereerst kinderneurologie) enerzijds, en neurologie in de kinderpsychiatrie anderzijds. Wat zijn ‘red flags’ om te verwijzen voor een kinderneurologische beoordeling en wat zijn voor de kinderarts/-neuroloog ‘red flags’ om te verwijzen voor kinderpsychiatrisch onderzoek?

Hiernaast worden, met de afdeling Kinderneurologie van het Radboud UMC, mogelijkheden en scenario’s in kaart gebracht voor wederzijdse consultatie. Doel is om door het bieden van een geïntegreerde vakoverstijgende benadering, tijdig negatieve wederzijdse beïnvloeding van psychiatrische-somatische comorbiditeit te signaleren, en diagnostiek en toeleiding naar juiste zorg te verbeteren. Aandacht zal uitgaan naar kansen en valkuilen.

3. AIOS Esther Klopper

Titel: Gedragsstoornissen bij kinderen en adolescenten met een autisme spectrum stoornis en de invloed hiervan op de kwaliteit van leven

Kinderen en adolescenten met een autisme spectrum stoornis ervaren verhoogde levels van psychopathologie vergeleken met hun normaal ontwikkelende leeftijdsgenootjes en kinderen met andere ontwikkelingsstoornissen. Vooral jeugdigen met comorbide gedragsstoornissen (zoals CD en ODD) vormen een uitdaging voor ouders, leerkrachten en hulpverleners. Het is een lastig te behandelen diagnosecombinatie gebleken, met veel negatieve gevolgen voor kind én omgeving. Uit eerder onderzoek blijkt dat bij 50% van de kinderen met ASS agressie speelt en bij 22% van de jonge kinderen met ASS wordt er binnen de klinische range voor agressie gescoord. Bovenstaande benadrukt het belang van een goede diagnosestelling voor gedragsstoornissen náást ASS. De hypothese van het onderzoek was dat er sprake is van onderdiagnosticering van gedragsstoornissen bij ASS. Bij 2140 jeugdigen van 6-17 jaar werd de gestelde diagnose vergeleken met de CBCL-score, met focus op de externaliserende subschaal. Daarnaast was de veronderstelling dat de kwaliteit van leven bij kinderen met ASS én (al dan niet geclassificeerde) gedragsstoornissen verminderd is. Hiervoor hebben we de Kidscreen-scores vergeleken met de CBCL-scores én de diagnose. We zijn uitgegaan van vier diagnosegroepen bij deze vergelijkingen: alleen ASS, ASS + ADHD, ASS + gedragsstoornissen en ASS + ADHD + gedragsstoornissen.