In dit referaat wordt stilgestaan bij autisme spectrumstoornis (ASS) bij ouderen met een leeftijd vanaf 65 jaar. In de huidige maatschappij worden andere verwachtingen gesteld aan het functioneren van onze medemens dan zestig jaar geleden. Bij kinderen die niet kunnen voldoen aan deze verwachtingen wordt gedacht aan mogelijk ASS. Sinds een aantal jaar is er ook steeds meer aandacht voor kenmerken van ASS bij volwassenen, echter bij de populatie ouderen was dit tot voor kort zeer weinig.
Gemiddeld heeft één procent van de Nederlandse bevolking ASS. Landelijk gezien ligt dit percentage binnen de GGZ hoger. Binnen de RVE ouderenpsychiatrie was de prevalentie 0,04% in januari 2016.  Om deze reden ben ik gestart met onderzoek naar de oorzaak van deze onder diagnostiek binnen de populatie ouderen. Tijdens dit referaat staan we samen stil bij de uiteenlopende oorzaken van het ontbreken van een vroege ontwikkelingsanamnese bij intake, veranderde kenmerken van ASS met het ouder worden, psychische maar ook somatische comorbide klachten en het ontbreken van voldoende wetenschappelijk onderzoek. Wanneer kenmerken van ASS werden herkend, bleek het lastig te zijn om een passend diagnostisch traject te starten. Het laatste jaar hebben we binnen de RVE ouderenpsychiatrie veel ontwikkelingen door kunnen voeren waardoor een diagnostisch traject is uitgestippeld. Na een diagnostisch traject wordt cliënten een psychotherapie aangeboden om inzicht te krijgen in het eigen functioneren en krijgen zij ondersteuning daar dit gewenst is om eventueel aanpassingen in het dagelijks functioneren te integreren.

Michael P. verkrachtte en vermoorde Anne Faber op 29 september 2017. Het land zocht mee, was bezorgd en daarna geschokt toen bleek dat de verdachte  in een forensisch psychiatrische setting in Den Dolder behandeld werd voor eerdere delicten.
Volgens media als PowNed, Geen Stijl en de Telegraaf was de verdachte een gestoorde kinderverkrachter die in een libertijns sexfeestparadijs, met drank, drugs en alle vrijheid een straf uitzit. Volgens hen is het systeem verrot, zijn de behandelaren geitenwollen sokken types en is er alle vrijheid.
GGZ WNB heeft twee vergelijkbare afdelingen.
In dit referaat wordt met audio visuele middelen duidelijk gemaakt hoe het er in de dagelijkse praktijk in deze setting daadwerkelijk aan toe gaat.

Bij vele van de mensen die zich aanmelden voor behandeling bij het team LVB ambulant is er sprake van klachten en gedragsproblemen die voortkomen uit traumatiserende ervaringen. Ook de mensen die verblijven op de forensische afdelingen voor mensen met een lichte verstandelijke beperking, getuigen vaak van ingrijpende levenservaringen die het beginpunt vormden van hun afglijden naar druggebruik, agressie, delicten.
We zien bij deze mensen meestal een beeld van complexe PTSS; wat betekent dat naast de klassieke PTSS symptomen zoals deze in de DSM worden vermeld, een scala aan andere problemen op de voorgrond staat. Er is sprake van een chronisch gevoel van onveiligheid of reële onveiligheid die men niet zomaar kan doorbreken, een diep geworteld wantrouwen en moeite met hechten, een verstoorde emotieregulatie, chronische stress en een heel negatief gekleurde zelfbeleving.
Op basis van verschillende bestaande methodes voor stabilisatie en traumabehandeling, heb ik, in samenwerking met het team LVB-ambulant, een methode ontwikkeld om deze mensen een behandeling op maat te kunnen bieden. Deze maat verwijst niet enkel naar de verstandelijke beperking maar evengoed naar de sociale en de emotionele ontwikkeling; met andere woorden de brede persoonsontwikkeling.