Korte inleiding over de scholing

Suïcidaliteit wordt bepaald door een complexe wisselwerking van verschillende factoren. Naast een kwetsbaarheid vanuit een instabiele gezinssituatie, traumatische gebeurtenissen of familiaire gevoeligheid voor psychische stoornissen spelen spanningsbronnen gekoppeld aan de ontwikkelingsfase, de sociale omgeving en de geneigdheid tot impulsief reageren een rol.

Mensen met suïcidale gedachten gaan het gesprek soms uit de weg vanuit schaamte of de angst dat de ander afwijzend reageert of uit schrik het contact verbreekt. Terwijl erover praten voor hen juist een opluchting kan betekenen en weg vrij kan maken naar verdere hulp.

In de praktijk is er vaak onzekerheid over hoe om te gaan met signalen van wanhoop en suïcidale uitspraken. Sommige begeleiders vinden het moeilijk om in gesprek te gaan over doodswensen en suïcidaal gedrag, vanuit het idee dat de suïcidaliteit wel eens toe zou kunnen nemen door erover te praten. Een andere belemmering om het gesprek aan te gaan over suïcidaliteit is dat het voor hulpverleners niet altijd duidelijk is wanneer en naar wie cliënten met suïcidale gedachten te  verwijzen.

JGZ professionals artsen werkzaam binnen het onderwijs bekleden een relevante sleutelpositie om toegerust  te worden als gatekeepers. Jongeren brengen veel tijd door in de schoolomgeving. Gedragsveranderingen kunnen hier dan ook goed opgemerkt worden. De drempel om emotionele problemen en wanhoopsgedachten te bespreken met JGZ professionals is waarschijnlijk lager dan voor een bezoek aan bijvoorbeeld de huisarts.

Ook binnen het MGGZ veld hebben SPV-ers en maatschappelijk werkers regelmatig te maken met jongeren en (jong)volwassenen die kampen met emotionele problemen en wanhoopsgedachten.

Leerdoelen

Professionals trainen in het herkennen en bespreekbaar maken van suïcidaliteit:

Deelnemers kennen hun rol als gatekeeper

Deelnemers kunnen de signalen van suïcidaliteit benoemen en zijn in staat dit tijdig te herkennen.

Deelnemers zijn in staat suïcidaliteit bespreekbaar te maken.