Dit symposium vindt plaats naar aanleiding van de pensionering van Jan van Pol. Jan van de Pol is  klinisch psycholoog en beeldhouwer, kunstenaar. Twee totaal verschillende werelden.  Er zijn echter ook diverse raakvlakken tussen kunst, psychiatrie en klinische psychologie.

Wat leert de psychologie, vaak de psychoanalyse ons over kunst en vice versa?

Er zijn grosso modo drie grote raakvlakken te onderscheiden .
Allereerst is er het therapeutisch effect van diverse creatieve therapieën,  het werkterrein van de creatieve therapie.
Een tweede raakvlak is de psychoanalytische kunstinterpretatie en theorievorming. Een raakvlak wat mij in het verleden  interesseerde en waarover ik een aantal keren publiceerde.
Een derde raakvlak is de kunst van psychiatrische patiënten . Heel af en toe ontstijgt een dergelijke patiënt - kunstenaar de anonimiteit en wordt wereldwijd gerenommeerd.

Het symposium gaat over drie van hen. Drie vrouwen  ook nog een keer: Aloïse Corbaz , Camille Claudel , Séraphine de Senlis.

Waarom deze drie? Tot begin vorige eeuw waren vrouwen binnen de kunstwereld sowieso outsiders. Binnen de relatief kleine groep van bekend gebleven kunstzinnige vrouwelijke patiënten  uit deze periode  weerhield ik Aloise Corbaz , Camille Claudel en Séraphine de Senlis.

Allereerst omdat ze museale kunst hebben gemaakt. Over alle drie zijn diverse boeken verschenen en is recent een film uitgebracht . Ten slot omdat zij in de literatuur - in wisselende combinaties - steeds samen met mekaar worden besproken. 

Jan van de Pol is  momenteel werkzaam binnen De Wende, centrum voor psychotherapeutische deeltijdbehandeling van persoonlijkheidstoornissen te Eindhoven.  In 2018 werkt hij 40 jaar bij GGzE , dat dan 100 jaar bestaat. Dit symposium is één van de (wetenschappelijke) activiteiten van
het 100 jarig  jubileum.