Patiënten met een narcistische persoonlijkheidsstoornis zijn nare mensen, zonder wil om dat te veranderen. Waarom zou je je daar als therapeut eigenlijk mee inlaten? Dat wordt een lijdensweg voor beiden. Dacht men altijd…

Inderdaad, maar het is 2018 en de theorievorming heeft niet stilgestaan. Tegenwoordig wordt narcisme gezien als een combinatie van disfunctionele zelfregulatie, disfunctionele emotieregulatie en forse interpersoonlijke problemen. Deze tekortkomingen kunnen op twee manieren tot uiting komen: in een vanzelfsprekende, grandioze vorm en in een waakzame vorm waarin verborgen grootheidsfantasieën een rol spelen. Beide uitingsvormen kunnen ook nog eens bedekt zijn of zich in alle openheid voordoen. Vanuit de recente theorie is een betere, meer gedifferentieerde en op de persoon gerichte diagnostiek mogelijk. Ook biedt ze handvatten voor de therapeut en de patiënt/cliënt om helder af te spreken waar de behandeling zich op zal gaan richten.

Op dit symposium worden handvatten geboden om anno nu de psychodynamiek van narcisme te herkennen en in behandelingen aan de orde te stellen.  

Leerdoel

De nascholing heeft als doel de deelnemers vertrouwd te maken met het belang van meer gedifferentieerde en persoonsgerichte diagnostiek, welke relevant is voor professionals in de GGz met het oog op de behandeling van patiënten/cliënten met narcisme (t.w. narcistische trekken c.q. een narcistische persoonlijkheidsstoornis).

Daarbij worden handvatten geboden om de psychodynamiek van narcisme (beter) te herkennen en in de behandeling aan de orde te stellen. Een en ander op basis van de meest recente wetenschappelijke kennis en klinische ervaring.