Het is de opgave voor alle mensen om hun emoties te reguleren, hun gedrag te controleren, zich te verhouden tot anderen en zich te verbinden. Dit om te (kunnen) participeren in de samenleving: een eigen veilig sociaal netwerk te hebben en een betekenisvolle bijdrage te leveren. Hoe ernstiger de pathologie, des te meer deze gebieden onder druk staan. Daarvoor hebben we kennis nodig over de individuele pathologie van de patiënt, de wijze waarop hij interacteert met de behandelaar en belangrijke relaties, en over ons zelf als behandelaar.

De specifieke thema’s die aan de orde komen zijn o.a.: neurobiologie, emotieregulatie, epistemisch vertrouwen, gehechtheid en autonomie-afhankelijkheid, innerlijke dialoog en authenticiteit; gezag en moed, leiderschap, contextuele visie en de complexe relatie werk en psychische stoornissen. Dit alles moet leiden tot het doel dat onze patiënten zich weer meer verbonden voelen; zich gezien en gehoord voelen en zij er weer bij horen. In de Ubuntu (‘Ik ben dus wij zijn’) filosofie staat de leer centraal wat het betekent om mens te zijn en welk gedrag daarbij past. Het is een levensfilosofie om de gemeenschap te verbinden en het humane aspect zoveel mogelijk naar boven te brengen.